2009-11-15
Bruce Guthro is een op en top Noord-Amerikaanse softrock artiest en is afkomstig uit Canada, Nova Scotia om precies te zijn . En ook daar wordt zeker niet alleen maar goede muziek gemaakt. Landgenoot Bryan Adams kan meteen als referentie worden opgevoerd. Dus dat betekent gelikte liedjes, voorspelbaar ook, soms mierzoet en tekstueel vaak nogal puberaal, met altijd een soort van suggererend rauw randje. En toch zou Guthro het ook in Europa wel eens goed kunnen gaan doen met deze plaat. Dit is Sky Radio materiaal pur sang en dat vindt uw recensent bepaald geen aanbeveling. Af en toe probeert Guthro muzikaal iets verrassends te brengen, maar slaat dan de plank mis en de balans slaat uiteindelijk ook uit in de richting van de commerciële behaagzieke popmuziek. Guthro speelt ook in het Schotse folkrockband Runrig, die al vanaf de vroege jaren zeventig in verschillende samenstellingen actief is en diepgeworteld zit in de Schotse folkrock. Met deze band heeft Guthro sinds 1997 bescheiden succes. Muzikaal is hij in ieder geval door de wol geverfd, maar dat is allerminst een garantie voor een goed album, zo blijkt op No Final Destination. Enigszins gênant wordt het zelfs, wanneer blijkt dat de puberale teksten op No Final Destination gemaakt zijn door een man van 48 jaar oud. Sinds 1994 is dit het vijfde solo album van Guthro en daarbij heeft hij dus een aantal albums met Runrig gemaakt.
Vanaf de eerste song zijn de bedoelingen duidelijk. ”You, put a little bit a love inside my heart”, waarbij ”You” dan ongeveer 5 seconden aangehouden dient te worden. ‘Little Bit A Love’ zet dus meteen de toon. Een quasi rauw rockend nummer, dat eigenlijk gewoon bar weinig om het lijft heeft. ‘Stone By Stone’ is misschien wel het dieptepunt op dit al niet al te fraaie album. Op maat gesneden mierzoete softrock, geschikt voor op knuffelrock de zoveelste. Afsluiter ‘So Small’, is nog een laatste hemeltergende ballad, die uiteindelijk alleen op erkenning kan rekenen, omdat het einde van het album in zicht is.
Het is muzikaal niet eens slecht en ook productioneel zit het wel goed. Maar het hele album gaat aan je voorbij als luisteraar, als een autoritje door een vinexwijk. Gebrek aan authenticiteit, originaliteit en zeggingskracht zijn hier debet aan. Alle huizen staan netjes recht, zijn goed gebouwd, maar van eenheidsworst is het slechts zelden smullen.
Eerdere recensies van Bruce Guthro:
- 17-12-2008: Beautiful Lie.
The Boxer Rebellion - UnionVier jaar na het debuutalbum Exits (2005) voelt uw recensent zich een...
Cooper - Right Now! Wanneer je voor het eerst een cd van Cooper in je handen krijgt denk je met...