Ondanks deze muzikale opvoeding gaat Fitzsimmons als hij opgroeit niet meteen de muziek in. Hij gaat werken in de geestelijke gezondheidszorg en haalt hier zelfs een graad in. Toch keert hij uiteindelijk terug naar de muziek en in 2005 debuteert hij met het album Until When We Are Ghost. Deze plaat wordt in een jaar later opgevolgd door Goodnight. Beide albums zijn door Fitzsimmons zelf geproduceerd en opgenomen.
The Sparrow And The Crow is Fitzsimmons’ derde album en het eerste dat in een echte studio met een ‘echte’ producer werd opgenomen. In de werkelijk prachtige nummers komen de invloeden van zijn beide ouders samen. Het over het algemeen rustige geluid is vrij folky, maar met een belangrijke rol voor een klassiek aandoende piano. Fitzsimmons wordt vaak vergeleken met artiesten als Iron & Wine, Sufjan Stevens en Elliot Smith. Ook doet hij bij vlagen nogal denken aan het solowerk van Fireside-zanger Kristofer Åström.
Waar de teksten op Goodnight over de scheiding van Fitzsimmons’ ouders gingen, zingt hij op The Sparrow And The Crow over zijn eigen scheiding. Uit de teksten blijkt dat hij hierover een nogal dubbel gevoel heeft. Hij houdt nog wel van zijn ex-vrouw, maar kan toch niet met haar verder leven. Dit geeft de nummers een mooie lading mee. Ondanks het vrij sombere thema is The Sparrow And The Crow geen donkere plaat geworden. De muziek is eerder melancholisch. En bovendien ontzettend mooi.
Suimasen - Stay.Aan het begin van deze eeuw ging het de Eindhovense band Suimasen voor de...
Shannon Wright - Honeybee Girls Het album Honeybee Girls van de Amerikaanse Shannon Wright is onlangs...