Vanaf het eerste nummer ‘Jina langu ni Afrika (My name is Afrika)’ is duidelijk waar het grootste gedeelte van de nummers over zal gaan: De Afrikaanse roots van Georgia. Haar teksten verschillen van opmerkingen dat er geen greintje Amerika in haar zit tot en met liefdesverklaringen aan het Afrikaanse continent. Opvallend is wel dat ondanks de afkeer van Georgia naar Amerika er enkel Amerikaanse producers gebruikt zijn voor Umsindo . Dit is ook niet bevorderlijk voor de Afrikaanse sfeer die dan op de plaat zou moeten hangen. In plaats van de gehoopte Afrikaanse roots horen we hele irritante electro deuntjes waar Georgia duidelijk geen raad mee weet.
Pas halverwege de cd komt het eerste nummer aan bod dat daadwerkelijk interessant in het gehoor ligt. In plaats van een neuzelend net niet zingen, net niet rappen nummer komt er op ‘Roses’ eindelijk een krachtige zangeres naar voren. Maar wellicht speelt de herkenbaarheid ook een grote rol, het nummer was namelijk al eerder te horen op Mos Def’s Ecstatic. Ook het gospelachtige nummer ‘Idlozi’ weet zeker te inspireren, hoofdzakelijk doordat het ineenkeer een verfrissend nummer is tussen al die halve technodeuntjes. Helaas valt Georgia daarna weer glashard in haar oude patroon met zeikerige ongeïnspireerde nummers als ‘West Coast Prayer’.
Georgia Anne Muldrow maakt met Umsindo een zeikerige plaat die op zo goed als geen enkel punt weet te verbazen. Bij een album van een Afrikaanse vrouw over haar liefde aan Afrika horen toch ook Afrikaanse ritmes? Wellicht moet Georgia eerst maar eens bedenken of ze Afrikaanse of Amerikaanse muziek wil gaan maken, deze mislukte brug tussen beide continenten is in ieder geval niks waard.
Daddy - For a Second TimeHet uit Nashville afkomstige Daddy is het geesteskind van twee niet...
Stone River - The Valley of Butterflies De Canadese band Stone River maakt klassieke southern-rock gebaseerd op de...