2009-11-07
Van oorsprong Australisch maar tegenwoordig woonachtig in Berlijn: Expatriate. De band heeft haar naam passend ontleend aan de jeugd van frontman Ben King. Deze groeide als ‘expatriate’ op in Jakarta, waarna hij uiteindelijk in zijn tienerjaren weer terugkeerde naar thuisland Australië. Het uit 2007 daterende debuut van de band komt nu pas in Europa uit, terwijl Expatriate inmiddels al bezig is aan haar tweede album. Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen.De band staat muzikaal gezien met één been heel duidelijk in de jaren ’80, terwijl er toch ook iets van nu in haar geluid doorsijpelt. Opener ‘Get Out, Give In’ zet direct goed de toon. Een Killers-achtige zanglijn op een repeterend gitaarlijntje dat opgejaagd wordt door een stuwende bassdrum partij. De song bouwt zo heel doelgericht naar een heftige climax toe. Fijne opener dus. De song doet in de verte trouwens ook denken aan Placebo. Niet geheel ontoevallig wellicht, dat de band momenteel support is voor Placebo in Europa.
‘Gotta Get Home’ is met zijn fijn galmende gitaarlijn een stuk meer jaren ’80. Zet deze song hard in je auto op, en geheid dat je binnen de kortste keren een politie-zwaailicht in je binnenspiegel zal zien opdoemen. Oeps, even vergeten dat er in Nederland snelheidsbeperkingen gelden. Een waar adrenaline bommetje, deze song!
En dat lijkt meteen een van de sterkste punten van dit debuut van Expatriate te zijn. Je moet af en toe de neiging onderdrukken om de volumeknop flink open te draaien. Toch neemt de band ook hier en daar gas terug. Zo is ‘Air’ na de eerste drie klappers een welkom rustpuntje. En na afloop van het album laat de ‘ghost track’ even op zich wachten, maar hoor je uiteindelijk een mooi ingetogen liedje van zanger Ben King op een akoestische gitaar.
Tussen de twaalf liedjes van het album zitten helaas ook een aantal zwakkere broeders. Hierin toont de band nog te weinig eigen gezicht, en blijft zij ergens tussen The Killers en Editors in hangen. ‘In The Night’ en ‘You Were There’ zijn daar mooie voorbeelden van. Geen slechte liedjes hoor, maar gewoon net niet bijzonder genoeg.
De band is inmiddels twee jaar verder sinds dit debuut oorspronkelijk uitkwam. Ik ben benieuwd hoe het tweede album gaat klinken, en of de tour met Placebo nog invloed gaat hebben op het geluid van Expatriate.
The Leisure Society - The Sleeper The Leisure Society is een band rondom Nick Hemming en The Sleeper is hun...
Barbie Bangkok - People and Geometry Barbie Bangkok , het is een iets wat ongebruikelijke naam voor een band. Je...