Begonnen wordt er met het rustige gedeelte van Virtual Images (Empty Chambers) , waar Erwin Boerenkamps zingt onder begeleiding van rustige gitaar en toetsen. Er wordt uitstekend overgegaan naar het tweede deel Beyond Terms of Humanity, welke gelijk een stuk stevigere weg inslaat. Met zwaarder gitaarwerk en goede begeleiding van de drummer komt je aan op het derde deel van dit hoofdstuk, Out of control waar de toetsenist met een heel lekkere solo het laatste gedeelte echt kracht geeft. In het geheel een sterke opener van de cd.
Bitter Tears begint met rustige begeleiding van een piano onder de nogal Britse zang (Erwin Boerenkamps heeft een sterk Brits accent), waardoor deze redelijk goed uit de verf komt. Wanneer de piano overgaat in een gitaarsolo kun je goed horen dat het muzikaal allemaal goed in elkaar zit bij Ricocher.
Het derde hoofdstukSand in your Eyes zal voor voor velen welleens het hoogtepunt van de cd kunnen worden. Ook dit hoofdstuk is ingedeeld in drie stukken: het stevige Perception gaat over in het rustige Reflected waar de saxofoonsolo de sfeer van het nummer werkelijk tot een hoogtepunt brengt. Het derde stuk, The Silhouette of you begint daarna heel stevig met zware gitaren. Alleen gaat dit gedeelte dan langzaam over in een rustiger gedeelte waardoor het gevoel van het nummer helemaal verloren gaat.
Whispering Voices is een sterk en stevig nummer, tot de eerste gitaarsolo. Daarna zakt het muzikaal toch iets af, en ook de zang wordt wat zwak. Hierna volgt een wat saaie afsluiting van een veel te lang gerekt nummer waar bovendien te weinig gevoel in zit.
Locked inside is het laatste hoofdstuk. Als eerste nummer komt Misguided Lights. Ook dit nummer weet niet niet onmiddelijk te overtuigen. Ondanks een iets tegenvallend gedeelte weten de toetsen en de gitaarwerk het nummer nog wel iets op te krikken. Maar het is niet het beste nummer om naar te luisteren. De overgang naar Question within the Answer is bijzonder fraai, en het liedje komt ook veel beter uit de bus dan Misguided lights. Question within the Answer is wat steviger, en ook hier een pluspuntje voor de toetsen en het gitaarwerk, welke er toch altijd weer heel sterk uitkomen. Een lekker in het gehoor liggend deel van het nummer welke het geheel van Locked Inside stukken beter maakt.
Met nog twee nummers te gaan heb ik toch een beetje vreemd gevoel over de cd. Hij begon heel sterk, alleen aan het eind van Sand in your eyes lijkt de hele cd wat af te zakken.
Point of no Return gaat gelukkig weer de goede kant op. Een sterk begin met electronische drums en lekker gitaarwerk, overgaand in heerlijke zanglijnen. En daarna zeker de beste gitaarsolo op deze cd. Bart van Helmond laat horen dat hij een topgitarist is. Zijn werk is samen met dat van de toetsenist echt hetgene waar deze band op steunt en wat de band ook goed maakt.
Het laatste nummer Breaking the Chain is een hele goede afsluiter van deze cd. Met name het toetsenwerk is erg goed. Het is allemaal weer lekker het iets stevigere en zwaardere werk. Waardoor Breaking the Chain muzikaal goed aangeeft waar het in de tekst om gaat. het idee doet me iets denken aan the Wall van Pink Floyd waar aan het eind de muur word doorbroken en hier word dan de ketting doorbroken.
Al met al een sterke plaat, die iets mindere momenten kent in het middenstuk. Met wat kleine aanpassingen is het duidelijk dat deze band de mogelijkheden heeft om heel groot te worden in de symfowereld.
Land Of Airplanes - DeltaPostgrunge, is dat weer iets nieuws? Na post-rock en post-core, duikt nu deze...
Rapalje - Spades Het hoesje van een CD is een beetje het visitekaartje van een band. Rapalje...