Vanaf 2006 heeft men al gewerkt aan The Sleeper en Hemming lijkt niet over één nacht ijs te zijn gegaan. Samen met Hardy en leden van het Wilkommen Collective ging hij aan de slag. Het album is uitgebalanceerd en is een geheel. ‘A Fighting Chance’ is een goede opener en doet sterk denken aan Sufjan Stevens. Op andere momenten, vooral wanneer de harmonieuze samenzang hoogtij viert, is Fleet Foxes een logische referentie. Qua muzikale finesse doet The Sleeper ook wel denken aan Veckatimest van Grizzly Bear. Nergens lukt het The Leisure Society echter om de genoemde referenties naar hun kroon te steken. Het klinkt heel Amerikaans en nergens typisch Brits, het wordt ook nergens heel origineel en de referenties zijn wat al te makkelijk aan te wijzen en dat is meestal geen goed teken. The Sleeper is een prima album, maar mist ook iets om volledig te kunnen overtuigen.
The Leisure Society grijpt ook (net als de genoemde referenties uit deze tijd) terug naar klassieke popmuziek uit de jaren zestig. The Beatles, maar ook The Kinks zijn duidelijke invloeden. Zeker de harmonieuze samenzang doet op een fijne manier ouderwets aan. ‘We Were Wasted’ is erg mooi en doet denken aan Simon & Garfunkel, met name vanwege het herkenbare gitaargetokkel. En zo laat The Leisure Society een mix horen van de opnieuw in zwang geraakte folkpop en de traditionele jaren zestig popmuziek. Uiteindelijk zijn de songs op zichzelf te weinig onderscheidend en sterk om echt van een groots album te spreken. Wat dan overblijft is gewoon een heel goed album, zonder echte uitschieters. The Leisure Society is ook al bevestigd voor London Calling in november van dit jaar. Het album maakt in ieder geval nieuwsgierig naar hoe het live gaat klinken. Het zou wel eens een drukke bedoeling op het podium van Paradiso kunnen gaan worden.
David Guetta - One LoveTerwijl collega dj's het vooral in de alternatieve hoek zoeken, gaat David...
Expatriate - In the Midst of This Van oorsprong Australisch maar tegenwoordig woonachtig in Berlijn:...