2009-10-08
We dachten allemaal dat Anouk op termijn een huismoeder zou worden. Interviews over ‘de ware liefde’, de kinderen, het huiselijke leven en een Anouk die aangeeft dat ze liever niet teveel optreedt. Bij het verschijnen van For Bitter or Worse, haar zesde, lijkt niets minder waar. Met een bebloed gezicht heeft ze haar oude band weer eens de deur uitgegooid en Dox laten tatoeëren: die ex van haar zal er van lusten op deze cd, denken we dus. Gelukkig valt dat reuze mee. For Bitter or Worse is wel een persoonlijk album maar dan met veel ballads en weinig sneren. Want Anouk’s bebloede gezicht staat symbool voor de krassen op haar ziel en heeft niks te maken met huiselijk geweld van Postman. Omdat alles zo tegenzit in haar leven en iedereen tegenwoordig op die tour is gaat Anouk ook Amy Winehouse: Meer orgeltjes, achtergrondzangeresjes, veel percussie en reverb. Dit doet ze een beetje matigjes. Naast het aanstekelijke, maar ook wel over-dramatische bezingen van haar nieuwe onorthodoxe vriendje zijn er qua songs weinig nummers die het maaiveld ontstijgen. Het bluesy soulnummer ‘In this World’ mag dan nog flarden sigarettenrook en whiskey meeslepen, echte hitpotentie en daadkracht heeft het niet. Evenals het gedenknummer ‘8 years’ waarin onder begeleiding van clichématige achtergrondzang en nepviolen in quasi-Engels de toekomst wordt verkend. Ook de wat vlakke productie van For Bitter or Worse stelt wat teleur. De Hammond lijkt soms wel door mp3-formaat heengedrukt te zijn, maar misschien is het ook wel het gebrek aan vaste band (sessiemuzikanten speelden deze cd in) wat deze plaat op songniveau nekt.
Toch doet Anouk wel weer waar ze goed in is: zingen met emotie. De titeltrack overrompelt je en laat je geroerd achter dankzij haar stem. Op ‘Today’ hoor je nog de rockchick seks, drugs en rock’n’roll bezingen. ‘Lovedrunk’ heeft veel weg van Duffy en knalt lekker. Anouk krijgt het dus voor elkaar om een benedengemiddelde plaat bovengemiddeld te maken. Ondanks het gebrek aan positieve uitschieters in het wat suffig repertoire redden ervaring en zangkracht deze plaat van de ondergang. Dus, cut the crap Anouk, laat je band eens staan, hou op met zeuren in je interviews en ga goede songs maken.
Eerdere recensies van Anouk:
- 19-07-2008: Live at Gelredome.
Sexton Creeps - Songs for my KaiserinAf en toe heb je als recensent dat je eigenlijk niet zo goed weet wat je...
Alice In Chains - Black Gives Way to Blue Alice In Chains is terug en dat zullen we weten. De vele interviews die de...