Zanger Chris Browne geeft zich volledig vanaf opener ‘See the Wind’. Deze track is nog behoorlijk recht toe recht aan, maar in ‘Living Saints’ en ‘Take Me to Town’ nemen de de verfrissende elementen toe. Uptempo rock, solo’s, melodieuze invloeden, breaks en Browne blijkt niet alleen te kunnen brullen, maar ook met cleane zang overtuigd hij. Met name in ‘Drifting Thing’ stelt hij zich hiermee kwetsbaar op.
De plaat heeft een meer persoonlijke inhoud. Qua sound is dit terug te horen in de verhalende manier waarop een aantal van de nummers zijn opgebouwd. ‘Light of Local Eyes’ en ‘Song to Persona’ typisch van dergelijke tracks, waarvan het tempo dan ook een stuk lager ligt. Met een nummer als ‘One Hit Back’ wordt gelukkig het punkgehalte nog een beetje op pijl gehouden.
De band heeft progressie geboekt en klinkt volwassener. Muzikaal gezien laat de band zich nog steeds niet in een hokje plaatsen. Hoewel het allemaal wat rustiger en bedachtzamer klinkt, kan niet worden gezegd dat de band aan kracht heeft ingeboed. De opbouw van de plaat zit goed in elkaar. De band heeft de nummers naar eigen zeggen meer in samenwerking geschreven en dat is dus te merken. Chasing Hamburg is wederom een prima plaat van deze heren.
Eerdere recensies van Polar Bear Club:
- 25-03-2009: Sometimes Things Just Dissapear.
Knight Area - Realm of Shadows Knight Area is een Nederlandse symfonische rockband, ontstaan uit een...
Sexton Creeps - Songs for my Kaiserin Af en toe heb je als recensent dat je eigenlijk niet zo goed weet wat je...