Op Daisy trekt Brand New de lijn van het vorige album door, maar wordt het hoge niveau van die plaat niet gehaald. Dit betekent niet dat Daisy een slechte plaat is. Integendeel, het album bevat een aantal zeer sterke songs. Er staat alleen geen nieuwe ‘Jesus’ op.
Daisy opent met een opname van een liedje dat waarschijnlijk uit de jaren ’30 of ’40 komt, waarin een vrouw over God zingt. Hierna knalt de band er in met een hard nummer, getiteld ‘Vices’. Ook ‘Sink’ en ‘In A Jar’ zijn behoorlijk hard en een beetje emocore-achtig. De zang van Jesse Lacey doet in deze songs wel wat aan die van Chino Moreno van Deftones denken. Afsluiter ‘Noro’ begint rustig, maar bouwt op naar een behoorlijk hard stuk en ook ‘Gasoline’ begint nog niet zo heel hard, maar wordt dat na een tijdje wel.
Naast deze harde songs bevat Daisy ook een aantal rustigere songs, zoals ‘Bed’ en ‘You Stole’. Net als de hardere nummers zijn ook deze rustige nummers wel goed. Bovendien zorgen ze voor een welkome afwisseling op het album. Het beste nummer op Daisy, ‘At The Bottom’, zit een beetje tussen de rustige en de harde songs in en heeft vooral een erg mooie melodie.
Naast het lied aan het begin, dat ook aan het eind van de plaat weer te horen is, bevat Daisy nog meer verwijzingen naar het geloof. Het lijkt erop alsof Jesse Lacey worstelt met een streng gelovige opvoeding. Het klinkt in ieder geval alsof de teksten autobiografisch zijn, want ze worden met zeer veel overtuiging gebracht. Lacey’s getormenteerde manier van zingen zal overigens niet iedereen aanspreken.
Ondanks het feit dat Daisy wat minder goed is dan The Devil And God Are Raging Inside Me levert Brand New opnieuw een prima plaat af.
Eerdere recensies van Brand New:
- 20-02-2007: The Devil and God are Raging Inside Me.
Nelly Furtado - Mi PlanDe Portugees-Canadese Nelly Furtado kan vooralsnog terugkijken op een...
Schotel van de Dag - Dooie Mus Deze promotie cd van het label Beep! Beep! Back Up The Truck! wordt...