2009-11-13
Sinds ze elkaar in 1997 ontmoetten in New York maken de mannen van Antipop Consortium samen muziek. Al is er wel een tijdje van creatieve meningsverschillen geweest waarin de heren Beans, High Priest, M. Sayyid en producer Earl Blaize los van elkaar hun muziek maakten. Antipop in je naam hebben staan en dan hiphop maken. Dit roept meteen een angstvisioen op van zeikende puristen die muziek maken. Een cd van dit soort personen ontaardt vaak in niet luisterbare bagger die door kenners de hemel in geprezen wordt en vervolgens door iedereen dan maar hoog op hun lijstje gezet wordt. En ja hoor we krijgen meteen een lesje “”Hoe begin ik mijn cd zo afgrijselijk mogelijk?” De heren van Antipop Consortium proberen het met 30 seconden takkenherrie van scheurende gitaren. Naar de precieze reden van deze kakofonie kan gegist worden. Wellicht probeert de hiphop crew in deze seconden alle niet vasthoudende luisteraars meteen van zich af te schudden. Bijna waren ze daar in geslaagd, maar gelukkig worden de doorbijters hierna wel op een fantastische cd getrakteerd. De hele cd klinkt alsof je in een duistere club zit en heeft de jaren ’90 New York underground-vibe over zich heen hangen. Een naam die hierbij spontaan op komt is Arsonists. Deze crew uit New York maakte in 1999 de fantastische cd As The World Burns, maar heeft helaas verder nooit grote bekendheid gekregen bij het grote publiek. De heren van Antipop Consortium hebben het voor elkaar gekregen om de oude New Yorkse sfeer mee te nemen naar het heden. Ondanks de jaren negentig sfeer klinkt het nergens gedateerd en is er een tijdloos album neerzet. Er is niet geprobeerd een hit te maken, het is een compleet afgerond album met nummers die allen hetzelfde hoge niveau raken. Rauw, hard, underground en toch overal apart. Zo is in de beat van 'New Jack Exterminator' gebruik gemaakt van het geluid van een springende Super Mario Bros. Je bent een grote wanneer je dit kan verwerken in een hiphop nummer en het geheel nog steeds geloofwaardig weg weet te zetten. 'Volcano' is de eerste single van het album en heeft een niet standaard refrein. Een ander opmerkelijk nummer is 'Timpani', een kaal, maar toch vol klinkend nummer waarbij alleen pauken dienen als achtergrond muziek.
Dit is een van de cd’s die je helaas zo over het hoofd kan zien. Wanneer je hem toch aanschaft ben je daarentegen verzekerd van jaren luisterplezier en zul je elke keer blij zijn dat je hem gekocht hebt. Het is geen cd die je na een tijdje ergens in een verborgen hoekje zet, maar juist een meesterwerkje, waarvan je hoopt dat mensen die in je cd kast kijken vragen wat het is. Waarna je ze trots kan wijzen op een hiaat in hun kennis en ook zelf weer kan genieten van een plaat die nooit een mainstream succes zal worden, maar als een van die hevig onderschatte zaken uit de platenkast met iedereen gedeeld mag worden!.
Op 4 december spelen ze in het Patronaat in Haarlem met Zwart Licht in het voorprogramma.
Crown City Rockers - The Day After ForeverEr is weer eens een cd verschenen van een live hiphop band. Deze keer is het...
Ruiner - Hell is Empty “Baltimore, The Greatest City in America” , aldus het boekje bij de nieuwste...