De begeleiding is altijd gedoseerd en soms minimaal. ‘Red Serpent’ is sinister en creëert een prachtig dromerige sfeer, vooral de combinatie van haar zang en het repeterende gitaargetokkel maken dit tot een prachtig en onheilspellend nummer. Emily Jane White slaagt er op deze tweede plaat wederom in om een donkere country te maken, die door merg en been kan gaan, maar toch nog toegankelijk blijft.
Het is een lijvige tweede cd geworden, meer dan een uur klokt deze en dat is misschien ook meteen het enige kritiekpunt. Deze tweede, is minder recht voor de raap dan haar debuut. Nummers waaieren meer dan eens uit en soms zonder echt tot de kern te komen. Maar het mag het luisterplezier verder niet in de weg zitten, simpelweg omdat Victorian America van een tijdloze en betoverende schoonheid is, die zeker niet alledaags is.
Een enkele keer doet White ook sterk denken aan Alela Diane. ‘Stairs’ past in Diane’s straatje, White klinkt misschien alleen wat minder lieflijk en vooral ook naargeestiger. Victorian America is in vergelijking met debuut Dark Undercoat vooral ook rijker gearrangeerd. Zwaar aangezette strijkers sieren enkele nummers op en het geheel is donkerder en de enkele luchtige momenten van haar debuutplaat zijn op Victorian America verdwenen. De piano is ook nauwelijks meer aanwezig, maar het album is wel meer een geheel dan de voorganger. Vanaf openingssong ‘Never Dead’ neemt Emily Jane White je mee langs de donkere krochten van ons bestaan. Het is muziek voor de liefhebber en een grote bekendheid zal White, zeker in Nederland niet worden, toch heeft Emily Jane White met Victorian America één van de platen van het jaar gemaakt.
Eerdere recensies van Emily Jane White:
- 01-06-2008: Dark Undercoat.
The Defenders - Put on your Dirty Dancing Shoes The Defenders zijn een nieuwe groep in een relatief lange rij van...
The Raveonettes - In and out of Control Het Deense tweetal Sune Rose Wagner en Sharin Foo timmert al weer bijna elf...