Epica - Design Your Universe Recensie op Podiuminfo

2009-11-18 Het is Epica gelukt om na Within Temptation de bekendste gothic metal act van Nederland te worden. Zeven jaren van noeste arbeid hebben tot resultaat geleid dat Epica geliefd is in alle metal subgenres. Zowel gothics als traditionele metal liefhebbers staan zij aan zij bij Epica concerten. De prachtige albums vinden dan ook gretig aftrek, deels door de fraaie muziek, maar ook door de verzorgde uitvoeringen van de producten. Op Design Your Universe, het vierde echte studioalbum (tussendoortjes daar gelaten), wijkt Epica niet heel veel af van vorige albums, maar heeft in composities en uitvoering weer een stap voorwaarts gemaakt.

Epica heeft sinds haar vorige studioalbum The Divine Conspiracy enige tegenslag te verwerken gekregen. Zo kreeg zangeres Simone Simons te kampen met een bacteriële infectie en werden daardoor een flink aantal shows afgezegd, of werd met een vervangster in de persoon van Amanda Somerville gespeeld. Vervolgens verliet gitarist Ad Sluijter de band. Gelukkig is Simons weer helemaal de oude en is in God Dethroned gitrist Isaac Delahaye een prima vervanger voor Sluijter gevonden.

Al snel wordt duidelijk dat Simons nog veel gevarieerder is gaan zingen. Ze bestrijkt alle facetten, van pop tot opera en klinkt in elke toonhoogte bijzonder zuiver. Waarschijnlijk heeft de ondersteuning van Amanda Somerville behoorlijk geholpen de vocale prestatie nog verder te verbeteren. In de gevoelige ballad ‘Tides Of Time’ laat ze horen dat ze bij de beste (metal)zangeressen ter wereld hoort en steekt ze een grootheid als Tarja Turunen naar de kroon.

Het 75 minuten durende album staat natuurlijk vol met bombastische en gelaagde gothic metal die het gezelschap brengt op de plek waar zanger/gitarist Mark Jansen aan gedacht moet hebben toen hij After Forever verliet en Epica Oprichtte. Waarschijnlijk had After Forever zo geklonken al Jansen nog in die band had gezeten. Je komt werkelijk oren te kort in nummers als het dertien minuten durende in vijf stukjes opgedeelde, ‘Kingdom Of Heaven’. In het duistere en loodzware ‘Semblance Of Liberty’ voert de grunt de boventoon en heeft dit nummer ook weer die herkenbare oosterse sferen. De komst van Isaac Delahaye heeft de band duidelijk nieuwe energie gegeven. De gitarist heeft gelijk een aantal nummers mede geschreven, wat misschien de reden is dat het album nogal heavy klinkt. Daarbij zijn de contrasten soms behoorlijk groot, want behalve eerder genoemde ballad staat er met ‘White Waters’ ook nog een rustig, Keltisch klinkend, duet op van Simons met Tony Kakko van Sonata Arctica.

Het geheel is wederom door producer Sascha Paeth bijzonder fraai opgenomen. In de teksten weet Jansen zijn fascinatie voor actuele wereld problemen toch weer in enkele songs te verpakken. Al met al een vertrouwd Epica album, maar toch weer een stukje beter dan vorig werk. Zolang er groei zit in de muziek van het zestal heeft de band volop bestaansrecht.

Eerdere recensies van Epica:
- 30-08-2007: The Devine Conspiracy.

Recensent:Jan Didden Artiest:Epica Label:Nuclear Blast