Het klinkt echter allemaal wel erg herkenbaar. Het vorige album, Wires, werd inmiddels bijna twee jaar terug lovend ontvangen door zowel de media als de fans van het genre. Na die aardige plaat is A Skylit Drive echter weinig tot niets ontwikkeld. Sterker nog, Adelphia is op alle fronten zwakker dan het voorgaande werk van de Amerikanen. Michael ‘Jag’ Jagmore’s stem klinkt vrouwelijker en geforceerder dan ooit tevoren. Tot de laatste seconde van Adelphia wordt je als luisteraar op de proef gesteld en er dan achterkomen dan Jag toch echt een mannetje is, is als ten huwelijk gevraagd worden met een kermisring, blij gemaakt worden met een dode mus of spreeuw of lijster of elke andere vogel. Een fikse tegenvaller in elk geval, want als Jag een vrouw zou zijn zou ze best een aardig potje kunnen zingen. Als man klinkt hij echter als de homofilie zelve.
Ondanks het feit dat Adelphia instrumentaal helemaal niet zo verschrikkelijk slecht in elkaar zit, kan ze met gemak in de top tien slechtste albums van dit jaar geplaatst worden. Het nieuwe album van A Skylit Drive klinkt helaas alles behalve nieuw en kan misschien wel een van de saaiste en meest clichématig rockplaten van het afgelopen jaar genoemd worden. Als de heren wachten tot Jag’s balletjes ingedaald zijn is het pas tijd voor een nieuwe plaat. Misschien dan.
Gorgoroth - Quantos Possunt Ad Satanitatem TrahuntNa lang lopende rechtszaken zijn de raadsels eindelijk de wereld uit:...
Skindred - Shark Bites and Dog Fights Een van de meest interessante bands op metal gebied van de afgelopen jaren is...