Het is zo wanhopig, zo donker. I love it. Zanger Marco van der Velde is het belangrijkste factor op deze cd. Hij heeft een geweldige cd afgeleverd en zijn totale ziel in de nummers gebracht. Je kan de pijn bijna voelen! De band noemt hun muziek zelf een kruising tussen de vroege Pink Floyd, de sfeer van Anathema, Marillion, The Cure, Fields Of The Nephilim en meer recentelijker Sigur Ros en Placebo. Ik denk dat The Wounded veel beter is dan deze bands!
Na de cd non-stop te herhalen blijf ik ‘Smells Like Teen Spirit’ skippen, maar dat komt omdat ik totaal niet van Nirvana houdt! Niet dat deze cover ook maar iets wegheeft van het origineel, overigens. Om iets meer variatie in de cd te brengen maakt zangeres Marieke Schnoing haar opwachting naast Marco van der Velde in het nummer 'Day Of Joy'.
De cd eindigt met de titeltrack. Dit is het favoriete nummer van de band zelf. Deze is veel meer politiek verantwoord dan de andere en zeker niet mijn favoriete nummer. Het beste onderdeel van the Wounded is dat de band zo donker en wanhopig is, en dit nummer verpest de hele sfeer, door het gebruiken van verschillende samples. “I break down and cry, And wish for more drugs, To let me dance through other, safer worlds.” Dat neemt niet weg dat ook dit nummer weer een stel geweldige teksten heeft.
To Elysium - Nightmare's NestTo Elysium is een zevenkoppige formatie uit Nederland en maken al meer dan...
Mennen - Freakazoid Mennen? Misschien een beetje rare bandnaam als je hier voor het eerst over...