Van panfluiten tot uitgespannen vocalen; Addie Brik maakt er op deze plaat gebruik van. De nummers kennen één gemene deler en dat is het timide tempo. Strike The Tent is een cd om op uit te rusten en eventueel contact op te zoeken met je onderbewustzijn. Uw buurvrouw of tante zal de cd dan ook snel uitzetten onder het motto: hippie muziek.
Maar wie verder kijkt dan dat, ontdekt een zangeres met een bijzondere en fijne stem. Brik heeft zowel met de laagste als hoogste noten geen enkel probleem en weet alle zinnen perfect naar de situatie te intoneren. Niet zelden zingt ze in canon met zichzelf, wat een bijzonder effect oplevert. Een hoog en laagzingende Brik klinkt als een duet van twee zangeressen die elkaar precies aanvullen. Als er dan ook nog eens flink uitgehaald wordt, zoals in ‘I’m Going On’, is het eerste kippenvelmoment een feit.
De muzikale ondersteuning blijft op de rest van het album beperkt tot een akoestische gitaar en een viool. Hiermee probeert Brik de nadruk op haar vocalen te leggen en schuift ze de muziek bewust naar de achtergrond. Zonder dat deze hiermee haar essentie verliest, want het is juist de viool die een nummer de perfecte finishing touch geeft wanneer ze stopt met zingen.
Strike The Tent is op de tamelijk absurde en overbodige intro na een dijk van een plaat. Een cd waarop ze zich zonder moeite onderscheid van menig ander singer-songwriter en muzikant. Feit is wel dat het ontoegankelijk blijft en niet zo’n beetje ook. Toch zullen er mensen zijn die het album de tijd gunnen die het verdient en dat verdient Addie Brik dan weer: een kleine schare echte luisteraars.
Grimmstine - GrimmstineFans van bands als Grim Reaper, Onslaught en Lionsheart zijn al lang...
Various - Smoelwerk. De Ontwikkeling van Hiphop in Nederland... De website Hiphop in je Smoel (HIJS) bestaat tien jaar en ter ere hiervan...