2009-11-23
Met de Mexicaanse griep die door het land en met name door de hoofden waart, is het aan te raden om de nodige vitamine tot je te nemen. Health biedt dan, naast de dagelijkse porties fruit of bruistabletten, een aardige lawaaicocktail om het hoofd te vrij waren van onnodige en overdreven paniek rondom het Zuid-Amerikaanse wraakvirus. Met Health uit 2007 had het viertal uit Los Angels al de no-wave van My Bloody Valentine en industrial van Einsturzende Neubauten op prachtige wijze samengebracht. Health zou de nieuwe stap in de noise zijn, hun gitaren gebruikend als de Duitsers dat met bouwmateriaal deden genereerde zij een golf aan lawaai die alles behalve gezond voor je oren is.
Met Get Color gaat de band minder extreem, je zou haast zeggen toegankelijk. Daar waar het debuut meer leek te draaien om de rechthoekigheid van de industrial met gitaren omgezet in een geluidsmuur, neigt de opvolger (de disco remixes uit 2008 niet meerekenend) meer naar de andere hoek van de postpunk uit de jaren ’80. In de nummers is meer melodie te herkennen, waardoor het kwartet meer in het verlengde van Medicine en My Bloody Valentine komt te liggen, met een aardige toevoeging van electronica. De noise is gebleven, maar de b van Bombast is niet langer een hoofdletter.
Dit maakt het echter geen slechte plaat, maar niet de plaat die je verwacht. Voor liefhebbers van de meest lawaaierige kant van de no wave is hij echter blind aan te schaffen. Die Slow is zelfs een perfecte track om stuivers bij te zoeken op de dansvloer. Ook Severin lijkt noise geschreven voor de dansers onder ons. Het gebruikelijke repetitieve drumlocomotiefje achter de band zet hier heel erg in op de 120 bpm waarbij het niet anders bedoeld kan zijn dan een duidelijke link/rechts/links/rechts/schudden met het hoofd en de armen boodschap krijgt.
Shoegaze, electro, industrial en meer van de postpunkkeuken, Health heeft het nog steeds. De nadruk is echter meer op de eerste komen te liggen, iets wat een bredere schare aan volgelingen zal brengen, maar tegelijkertijd de fans van het eerste uur wat zal teleurstellen. Maar gelukkig hebben zij No Age, Wavves en vergelijkbare noise extremisten nog. Voor de rest is Get Color een plaat met meer structuur en daarmee herkenbaarheid en houvast. Genoeg herrie om de Mexicaanse paniekaanval in het hoofd te doen verstommen.
Cate le Bon - Me Oh MyOndanks haar Franse achternaam komt Cate Le Bon uit Wales. Om precies te...
101 South - No U-Turn 101 South maakt melodische rock met keyboards in het kielzog van lang...