Transatlantic - The Whirlwind Recensie op Podiuminfo

2009-12-19 Voor wie het even kwijt was: Transatlantic is de supergroep der supergroepen. De natte droom voor elke progrock fetisjist bestaat uit voormalig Spock’s Beard zanger/toetsenist Neal Morse, drummer Mike Portnoy van Dream Theater, Marillions bassist Pete Trewavas en gitarist Roine Stolt van The Flower Kings. De in 1999 door Portnoy en Morse opgerichte band bracht eerder twee studioalbums uit. De dvdLive In Europe uit 2003 was een prachtige weergave van de Europese tour die de band gaf. Hierna leek de koek op en ging ieder weer zijn eigen weg om zich op de eigen band of project te storten. Menig progrock liefhebber veerde verheugd op toen begin dit jaar bekend werd gemaakt dat Transatlantic weer een nieuw album zou gaan opnemen. Het tastbare resultaat is er dan eindelijk en heet The Whirlwind.

Wat je op The Whirlwind kan verwachten is voor iedereen die de band kent niet verrassend; lang uitgesponnen progrock met vele stemming- en tempowisselingen en natuurlijk virtuoos spel van de vier meesters. Het bijna tachtig minuten klokkende conceptalbum wordt gepresenteerd als een album met maar één nummer. Al is dat een beetje onzin natuurlijk, het nummer bestaat namelijk uit twaalf partjes die in elkaar overlopen, bij elkaar horen, maar wel elk een eigen titel hebben. In elk nummer is goed te horen dat we met gepokte en gemazelde muzikanten uit de eredivisie van de progrock te maken hebben. Verbindende factor is de warme stem van Neal Morse die bezwerend en kalm kan klinken, maar ook behoorlijk kan rocken zoals in het oosters aandoende ‘Lay Down Your Live’ met mooi soleerwerk van Stolt. In het up-tempo ‘Pieces Of Heaven’ laat Portnoy nog eens horen waarom zijn drumwerk zo gewaardeerd wordt. Het mooiste onderdeel zit aan het einde en heet ‘Is It Really Happening’, een onderdeel waarin de band lekker spannend klinkt. Het lange stuk eindigt met een fel keyboard versus gitaar duel van Morse en Stolt.

The Whirlwind is een vakkundig album, de muziek is spannend en verzorgd al is het een heel lange zit en klinkt het soms wat pretentieus. De vraag is of de band weer gaat optreden en hoe ze dit live gaan invullen. Maar dat is van later zorg. Voor iedereen die goede progrock een warm hart toedraagt is dit album helemaal het einde.

Recensent:Jan Didden Artiest:Transatlantic Label:InsideOut Music