Zo voelen niet alleen de vierjarige meisjes zich op de cover van Australian Blondes zevende cd, maar zo moeten de bandleden zich in 1993 ook hebben gevoeld. De Spanjaarden van Australian Blonde vielen met hun neus in de boter, door met hun uitstekende debuut Pizza Pop aansluiting te vinden bij de succesvolle Gijón scene. De bands die deel uitmaakten van deze scene brachten Engelstalige popliedjes met een frisheid die we van de Lemonheads kennen. Muziekminnend Spanje stond al snel op de banken voor de drie heren van Australian Blonde, en nu is het eindelijk tijd voor Nederland om overstag te gaan.
Dat moet gebeuren met Songs of Love and Grace, zoals de plaat in het Engels heet. Laat je niet vergissen door de Spaanse titel, want deze Spanjaarden zingen in beter Engels dan de inwoners van Gibraltar het spreken. Ook de muzikale invloeden liggen dichter bij de Amerikaanse popmuziek dan bij Julio Iglesias. De frisheid van de Lemonheads mag dan een beetje verdwenen zijn, daar krijgen we de sublieme melodieën en de melancholie van de Flaming Lips voor terug, zoals in ‘Happy Here’ of het gedragen titelnummer. Het sixtiesgeluid anno 2005 maakt vergelijkingen met the Thrills mogelijk, geholpen door de samenwerking met het Gauguin String Quartet. Hun muzikale bijdragen zijn op nagenoeg alle nummers te horen en zorgen voor een bijzonder geluid. Hierdoor weet Australian Blonde zich goed te onderscheiden van de genoemde voorbeelden, zonder aan kwaliteit in te boeten.
Superhero - Picking up the LineSuperhero geeft in het bijgeleverde boekje aan dat ze de hokjescultuur...
UNA - Fábrica de Cemento Met mijn huisgenootje heb ik een lijstje van woorden. Woorden en...