De eerste klanken van het album zijn de herkenbare, knallende drums van Grohl, welke enkele tellen later bijgestaan worden door de woestijnachtige gitaarklanken van Homme en een lekker vieze basslijn van Jones. ‘No One Loves Me & Neither Do I’ zingt Homme in het refrein. Homme, die vrijwel alle vocalen op zijn rekening neemt, blinkt ditmaal weinig uit qua sterke teksten - zelfs hele kazige teksten als “I don't need a reason baby, put your arms around me” passeren de revue. De grote lijn door de sound van Them Crooked Vultures is twijfelachtig, maar het meest toe te schrijven aan de bluesrock van Led Zeppelin. Soms klinkt het net als Queens of the Stone Age met een gloednieuwe bassist, maar nergens klinkt Them Crooked Vultures té wanhopig ambitieus – het album klinkt eerder als het lekkere tussendoortje wat het waarschijnlijk wel was. Vooral het grote aantal solo’s wijst hier op. Zo soleert Jones op zijn keyboard op ‘Mind Eraser, No Chaser’ en ‘Scumbag Blues’, en hoewel Homme’s stemgeluid verre van dat van de Led Zeppelin-voorman klinkt, hij levert genoeg Jimmy Page-solootjes, al is het maar omdat hij het kan.
Voor Homme en Grohl is het niets nieuws om in een band als Them Crooked Vultures te zitten. De aanwezigheid van Jones lijkt er echter toe te leiden dat met de samenwerking toch iets unieks is ontstaan. Homme en Grohl spelen alsof ze met hun grootste idool mogen jammen en Jones houdt met zijn nuchterheid het geheel in evenwicht. En juist dat maakt het album Them Crooked Vultures zo leuk, het is een klassiek verhaal over rockidolen. Maar dan net iets leuker dan de rest.
Snow Patrol - Up To NowHet succes begon zes jaar geleden met het album Final Straw . Het prachtige...
John Coffey - Vanity Als radio-dj’s zelf platen gaan opnemen gaat het vaak mis. Neem bijvoorbeeld...