Bettie Serveert - Pharmacy of Love Recensie op Podiuminfo

2010-01-09 Bettie Serveert is één van de weinige Nederlandse indierockbands met succes in Amerika. Vooral in de jaren ’90 weet de band veel aandacht te trekken aan de andere kant van oceaan en nog steeds heeft de band daar een trouwe fanbasis.

Begin jaren ’90 ontstaat Bettie Serveert uit de as van de Arnhemse band De Artsen. In 1992 verschijnt de ijzersterke debuutplaat Palomine en een jaar later staat de band op Pinkpop. Hierna volgen nog vijf studioalbums waarvan Attagirl uit 2004 de laatste is. Hierna is het tijdlang stil rond Bettie Serveert al verschijnt in 2006 nog wel het akoestische album Bare Stripped Naked.

Na zo’n zes jaar verschijnt er nu eindelijk weer een nieuwe studioplaat van Bettie Serveert, waarop Carol van Dyk, Peter Visser en Herman Bunskoeke worden bijgestaan door Voicst-drummer Joppe Molenaar. De lange pauze heeft de band hoorbaar goed gedaan. Want om maar meteen met de deur in huis te vallen, Pharmacy Of Love is het beste album van de band sinds Palomine.

Pharmacy Of Love is niet alleen erg goed, maar ook opvallend hard. Opener ‘Deny All’ zet wat dat betreft meteen de toon. Het is een uptempo nummer met een stevige gitaarpartij, lekker doorhakkende drums en bovendien een catchy refrein. ‘Semaphore’ is iets minder hard, maar wel lekker uptempo en ‘Love Lee’ grijpt duidelijk terug op het debuutalbum, maar is wel een tandje steviger dan het materiaal op die plaat.

Ook ‘The Pharmacy’ is een stevig nummer met bovendien een heerlijk refrein. Het vormt één van de hoogtepunten op Pharmacy Of Love. De allermooiste track op het album is echter het lange ‘Calling’. Dit nummer begint rustig met een bijna drie minuten durende aanloop. Hierna volgt echter een zeer mooi opgebouwd indierocknummer. Bij elkaar ruim negen minuten gitaarmuziek van het hoogste niveau.

Naast al deze stevige songs bevat Pharmacy Of Love ook een tweetal rustigere nummers. Hiervan is vooral het door de heren van Moss geschreven ‘Mossie’ erg mooi. Deze songs is slepend en bevat een lekker orgeltje. ‘Change4Me’ is gewoon een lekker rustig nummer, maar is net wat minder pakkend. Na deze song volgt nog een stevige afsluiter, de zogenaamde Loud Version van ‘What They Call Love’. Het vormt de perfecte afsluiting van een sterk album, waarop Bettie Serveert laat horen ook echt te kunnen knallen.

Eerdere recensies van Bettie Serveert:
- 03-08-2006: Bare Stripped Naked.

Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:Bettie Serveert Label:Pias