2010-01-03
Vanaf de jaren ’70 speelt Jakko M. Jakszyk in allerlei groepen, zoals Synthesis, 64 Spoons en Rapid Eye Movement. In de jaren ’80 werkt hij aan solomateriaal dat pas in 1990 zal uitkomen en daarnaast speelt hij in The Lodge en The Kings Of Oblivian. Jakszyk’s echte doorbraak komt echter pas als hij in 1991 toetreedt tot Level 42. Als deze groep na drie jaar uit elkaar valt maakt Jakszyk zijn eerste soloalbum, getiteld Mustard Gas and Roses . Inmiddels zijn we vijftien jaar verder en heeft Jakszyk met The Bruised Romantic Glee Club zijn vijfde soloalbum afgeleverd. Dit album bestaat uit twee cd’s, één met nieuw materiaal van de Engelse multi-instrumentalist zelf en één met covers van bands die hem hebben beïnvloed. Jakszyck krijgt hierbij hulp van allerlei bekende muzikanten, waaronder Mark King van Level 42 en Robert Fripp van King Crimson.
De eerste cd van The Bruised Romantic Glee Club heeft de ondertitel Now meegekregen en bevat elf nieuwe songs. Tien hiervan zijn geschreven door Jakszyk zelf en één song is van de hand van Lyndon Connah, Jakszyk’s oude bandmaatje uit 64 Spoons. Het materiaal bestaat voornamelijk uit rustige progrock.
Now opent met ‘The Bruised Romantic Glee Club’, een typisch progrocknummer met een vrij rustig begin. Opvallend is dat de drums erg naar voren zijn gemixt, terwijl er juist qua melodieën heel veel moois gebeurt. In het midden van het nummer zit ook nog een leuk stukje jazz.
Na een klassiek intermezzo van iets meer dan een minuut volgt ‘Cathy’s Ashes’, een mooi nummer met opvallende rollen voor drums en gitaar en daarnaast een mooie saxofoonpartij van Mel Collins (King Crimson, Camel). ‘Highgate Hill’ doet wel wat aan het latere werk van Kayak denken en ‘Forgiving’ gaat meer de kant op van het huidige Marillion-geluid. In ‘Srebrenica’, het enige nummer op The Bruised Romantic Glee Club dat Jakszyk helemaal alleen in elkaar sleutelde, is een duidelijke Balkan-invloed te horen.
Then, de tweede cd van The Bruised Romantic Glee Club bevat een aantal covers van bands als King Crimson en Soft Machine en daarnaast een paar korte stukken van Jakszyk zelf. Het materiaal op Then is wat steviger dan op Now. Zo bevat de cover van King Crimson’s ‘Pictures Of A City’, hier omgedoopt tot ‘Pictures Of An Indian City’ een aantal behoorlijk harde passages. Ook ‘Nirvana For Mice’, een cover van Henry Cow is bij vlagen behoorlijk hard. In deze beide nummers is ook een duidelijke jazz-invloed hoorbaar.
Helaas zakt het niveau van Then hierna een beetje in. ‘Islands’, een cover van King Crimson is een beetje slappig en hetzelfde geldt voor de Henry Cow cover ‘The Citizen King’. Het is jammer dat Then na het sterke begin zo teleurstellend eindigt.
The Bruised Romantic Glee Club is een album dat het bij de liefhebbers van progrock waarschijnlijk goed zal doen. Er wordt uitstekend gemusiceerd en vooral de eerste helft van de tweede cd, Then, is erg goed. Ook de eerste cd, Now, bevat een aantal sterke songs. Het belangrijkste minpunt is echter dat Jakszyk en zijn vele gastmuzikanten hier wel erg netjes binnen de lijntjes kleuren.
Joss Stone - Colour me FreeOp haar vorige album, Introducing Joss Stone , liet de Engelse soulzangeres...
Baron - Flip Skateboard's Extremely Sorry Soundtrack De skateboard scene is altijd onlosmakelijk verbonden geweest met een...