2009-11-29
Op haar vorige album, Introducing Joss Stone, liet de Engelse soulzangeres een sterk door hiphop en R&B beïnvloed geluid horen. Op haar nieuwste album keert Joss Stone echter weer terug naar het soulgeluid van haar eerste twee platen. Dit levert een album op dat vooral doet denken aan Mind, Body & Soul, haar tweede album uit 2004. Colour Me Free begint goed met een drietal lekkere soulnummers. Vooral ‘Could Have Been’, waarin Stone vocaal uitblinkt, en ‘Parallel Lines’ zijn erg sterk. Dit laatste nummer wordt opgesierd door een mooie gitaarsolo van Jeff Beck en ook Sheila E verleent haar medewerking. Na deze mooie song volgt met ‘Lady’ de eerste ballad van het album en deze weet helaas niet te overtuigen. De vocalen van Stone zijn wel goed, maar de muzikale ondersteuning is nogal slapjes. Dit laatste geldt ook voor ‘Big ‘Ol Game’ en ‘4 And 20’. Dit laatste nummer is overigens geen cover van het bijna gelijknamige ‘4 + 20’ van Crosby, Stills, Nash & Young.
Het mooie ‘You Got The Love’ is wel een cover, van The Source ft. Candi Staton, en werd eerder dit jaar ook gecoverd door Florence And The Machine. De versie van Stone haalt het niet bij die uitvoering, maar weet, mede door het lekkere basloopje, toch te overtuigen. De cover van Ray Charles’ ‘I Believe It To My Soul’ is dan weer minder sterk. Ook ‘Stalemate’, een duet met David Sanborn, die doet denken aan een jonge versie van Rod Stewart, is niet echt goed. Het slechtst is echter afsluiter ‘Girlfriend On Demand’. Dit nummer is door het bed violen op maat gesneden voor Sky Radio en had ook van Celine Dion of Whitney Houston kunnen zijn. Na deze afsluiter volgt op de downloadversie overigens nog de langzame, bijna veertien minuten durende jam ‘Mr. Wankerman’, maar die is zo ontzettend slecht dat we er geen woorden aan vuil willen maken.
Gelukkig bevat Colour Me Free ook nog wel een paar betere songs. Zo is ‘Governmentalist, met raps van Nas, een goede song. Een klein minpuntje is echter wel dat de geëngageerde tekst van Stone niet echt uit haar hart lijkt te komen. Ook ‘Incredible’ is een mooi nummer. Van alle songs gaat deze het meest richting het geluid van debuutplaat The Soul Sessions, waarop Stone nog werd ondersteund door een bij vlagen dampende soulband. Helaas werd de muziek vanaf haar tweede album vrijwel helemaal gladgestreken en ook Colour Me Free klinkt gladjes en veilig. Het is hierdoor, ondanks een aantal mooie songs, een soulplaat met weinig ziel.
Eerdere recensies van Joss Stone:
- 13-05-2007: Introducing Joss Stone.
Engel (NL) - Geen Weg TerugEind vorig jaar deed ik een ontdekking op nederhopgebied: Engel . De rapper...
Jakko M. Jakszyk - The Bruised Romantic Glee Club Vanaf de jaren ’70 speelt Jakko M. Jakszyk in allerlei groepen, zoals...