Maar dat mag ook, want Only Revolutions is een goed album geworden en Biffy Clyro is in staat gebleken om er wat van te maken. De melodieën zijn meer pop dan voorheen, maar ook doorspekt van klassieke riedeltjes. Qua gevoel sluit Only Revolutions daardoor meer aan bij mainstream-rock a la Foo Fighters dan voorheen. Parallellen met andere pop-rockbands zijn ook in een handomdraai gemaakt: Waar Muse ooit een nieuw album aankondigde met marcherende geluiden, start ook Only Revolutions op deze manier. Biffy Clyro stond dan ook in het voorprogramma van Muse. Een andere muzikale invloed waar de band kaapt blijkt R. Kelly te zijn. “I am a mountain” op 'Mountains' klinkt zowel muzikaal als tekstueel afkomstig uit het repertoire van de verguisde artiest. Naast deze twee ‘toevalligheden’ is Biffy Clyro echter moeilijk te typeren als gelijkend op één bepaalde band. Het straalt een positieve energie uit, beukt bij tijd en wijlen, maar is ook niet zo oppervlakkig als de gemiddelde poppunk band. Tekstueel gezien is de band nog steeds tamelijk hoogdravend en bizar: “Boom, blast and ruin girl, causes distractions, you're rooted in hell" of "I talk to god as much as I talk to satan, ‘cause I want to hear both sides", maar muzikaal gezien overheerst toch de poppunk. Bij het naderend einde van de cd komen er af en toe wat stukjes core stukje uit, maar softere nummers zoals ‘Know Your Quarry’ zijn ook alom vertegenwoordigd.
Only Revolutions is een gebalanceerd en gevarieerd album geworden met hoofdzakelijk poprock-nummers. Het is geen slecht mainstreamalbum, maar mist misschien de uitschieter die nodig is om definitief door te breken. Biffy Clyro moet zich bedenken of ze nog iets met hun roots willen of dat het een definitieve keuze voor de massa wordt. Ergens is deze keuze al gemaakt.
Lisa Loïs - SmokeVroeger stopte je met angst en beven een schijfje van een talentenshow-...
Elis - Catharsis Het ergste wat een band kan overkomen is het overlijden van haar frontvrouw....