2010-01-16
Het Noorse Ram-Zet is een moeilijk, binnen de huidige muzikale kaders, te plaatsen buitenbeentje. Volgens oprichter Zet is “schizo metal” de beste omschrijving van de muziek. Eigenlijk is de term avant-garde metal een meer passende term om de muziek te beschrijven. Het komt er in ieder geval op neer dat op Neutralized, het vierde album, wederom een mix van blackmetal en gothic is te horen met allerlei onlogische wendingen. Al is de muziek van het zestal op dit nieuwste album iets toegankelijker gaan klinken dan op de eerdere albums, de muziek zal nooit een groot publiek aanboren. Vocaal komt er ook op dit nieuwe album weer heel wat op je af. Zo wordt de ijselijke scream van zanger/gitarist Zet mooi afgewisseld met de krachtige stem van zangeres Sfinx, die een behoorlijke afwisseling in haar vocalen laat horen. Ook de muzikale basis is niet bepaald alledaags te noemen. Uitgangspunt is metal, maar er worden even zo makkelijk zijsprongetjes gemaakt naar fusion achtige stukjes en progrock, en daarbij klinkt alles even tegendraads. Het gebruik van piano, een veelheid van afwijkende toetsengeluiden, tempowisselingen en het ruimschoots aanwezige vioolspel maakt het allemaal nog wat aparter.
In ‘222’ zijn de genoemde fusion stukjes halverwege te horen, maar wordt begonnen met een vette blastbeat met daaroverheen afwisselend gitaarspel van Zet. Door een redelijk meezingbaar refrein zou je dit nummer met enige moeite als het meest toegankelijke kunnen betitelen. Het prachtige acht minuten durende ‘Addict’ wordt afgesloten met een drie minuten stukje noise met wat pianogepingel. Wanneer ‘To Ashes’ opent denk je dat de band aan een heuse ballad gaat beginnen, maar na twee minuten word je ruw uit de droom gewekt door een stukje staccato metal met een ijzingwekkende samenzang van Sfinx en Zet. Daarbij maakt het als een kerkorgel klinkend toetsenwerk het nummer nog een stukje zwartgalliger. Afsluiter ‘Requiem’ is iets minder hectisch en heeft wat meer progrock invloeden, al is ook dit nummer niet bepaald doorsnee te noemen.
Zwakke punten zijn op Neutralized amper te vinden, of het moet de ontoegankelijkheid zijn. Soms is het prettig wanneer een band eens niet de geijkte paden volgt, eens lekker uit de band springt en ons, de luisteraars, flink op het verkeerde been zet. Bij dit soort muziek zijn er twee mogelijkheden: of je vindt het briljant, of je loopt gillend weg. Ondergetekende houdt het bij de eerste optie.
Plutonium Orange - VolumeNa de oprichting in 2000 heeft het maar liefst tien jaar geduurd voordat...
Fryars - Dark Young Hearts De nu negentienjarige Ben Garrett begon een jaar of drie geleden muziek te...