2010-01-17
Dommin, de Amerikaanse groep rond Kristofer Dommin komt uit Los Angeles en bestaat sinds 2007 in de huidige vorm. Op 29 januari 2010 komt het debuutalbum Love Is Gone van het viertal uit, en wel bij het grote Roadrunner records dat duidelijk wat in het kwartet ziet. Naar eigen zeggen vertegenwoordigt de Amerikaanse gothic band het “geluid van het gebroken hart”, wat een verwijzing is naar de door de band bezongen liefdesverdrietjes en andere kwellingen van de geest.Op muzikaal vlak maakt Dommin een mix van jaren tachtig gothic, metal en elektronica, waarbij soms wat zijsprongetjes worden gemaakt. Regelmatig klinkt zanger Kristofer Dommin als een wat minder uitgesproken versie van Peter Steele, waardoor de band in sommige nummers als een lichtere versie van Type-0-Negative is te omschrijven. Dit is mooi te horen in het toetsengeluid van de slepende opener ‘My Heart, Your Hands’. Het klokkenspel en het met huilende uithalen gezongen refrein maken de vergelijking compleet. Nummers als ‘New’ en ‘Tonight’ zijn wat meer up-tempo en laten de band door de poppy refreinen toegankelijk klinken. Het trage, van een mooie dynamiek voorziene, ‘Love Is Gone’ laat een tot op het bot getergde Dommin horen. Het is natuurlijk ook behoorlijk ingrijpend als je geliefde je in de steek laat. ‘Dark Holiday’ is enigszins een buitenbeentje en heeft wel wat Danzig invloeden in zich.Vooral de cabarateske coupletten zijn nogal opvallend. Op het eerste gehoor lijkt dit springerige nummer de plank volkomen mis te slaan, maar na een aantal keer goed doorluisteren, blijkt dit lied een heus hoogtepunt. Daarnaast zijn de jaren tachtig pop invloeden niet te onderkennen. In het van een vette dansbeat voorziene ‘Honestly’ klinkt het kwartet enigszins als Depeche Mode. Zelfs Duran Duran invloeden zijn herkenbaar omdat Dommin in ‘Remember’ met een zelfde snik als Simon LeBon zingt.
Dommin is zeker niet the next big thing die je verwacht bij een label als Roadrunner, maar heeft voldoende potentie in huis om een redelijk groot publiek aan te spreken. Wel blijft de band wat braafjes binnen het gestelde kader opereren en klinkt daarbij nog wat te netjes. Gothic mag best wat smeriger klinken. Wanneer de groep zich wat meer weet te onderscheiden kan het nog ver komen. Desondanks een heel aardig album.
Dick Black - The Lion and the CheetahApart geval dat Dick Black . De Belgische band maakt moeilijk te plaatsen...
Wally Warning - Take Life Wally Warning bracht met het aanstekelijke ‘No Monkey’ in 2007 een zeer...