2009-12-26
Less Is More is het zestiende studioalbum van Marillion. Van een nieuw album is eigenlijk geen sprake, omdat de band er voor gekozen heeft tien nummers van een nieuw jasje te voorzien. Uiteraard is daar een nieuw nummer aan toegevoegd zodat toegewijde fans dit album moeten kopen om de verzameling compleet te maken. De songs op het album zijn voor het grootste deel ontdaan van alle elektrische instrumentatie en klinken in sommige gevallen behoorlijk anders dan het origineel. De nummers komen van maar liefst acht verschillende albums, te beginnen bij Seasons End. Omdat Marillion, zeker op de latere albums, het akoestische werk nooit heeft geschuwd klinkt het heel vertrouwd. Dat wil niet zeggen dat Less Is More altijd even sterk klinkt. Meestal klinken de originele versies een stuk spannender dan op dit nieuwe werkje.
Verrassend is de jazzy uitvoering van ‘The Space’, wat in de originele versie één van Marillions beste nummers mag worden genoemd. Helaas mist dit nummer de fraaie opbouw die het origineel kenmerkt, al is het wel gedurfd. Bij ‘Hard As Love’ pakt het experiment wat beter uit, al is ook hier origineel te verkiezen boven pianoversie op dit album. Een nummer als ‘Quarz’ van Anoraknofobia had men eigenlijk ongemoeid moeten laten, omdat het nummer niet zonder het herkenbare basloopje kan. Ook het hectische geluid van de elektrische versie van ‘If My Heart Were A Ball’ wordt node gemist. ‘Memory Of Water’ is daarentegen een nummer dat in de nieuwe setting een stuk beter klinkt. Op This Strange Engine is het nummer enigszins een dissonant, maar het komt tussen deze verzameling songs prima tot zijn recht. Het enige nieuwe nummer heet ‘It’s Not Your Fault’. Het pianonummer past prima tussen deze verzameling uitgeklede songs, maar voegt verder weinig toe aan het oeuvre van Marillion. Rest nog de vraag waarom van een briljant album als Marbles, of de succesplaat Holidays In Eden niet één nummer te vinden is.
Less Is More is een tussendoortje dat Marillion fans alleen maar doet uitkijken naar een nieuw studioalbum. Zoals met zoveel akoestische albums lijdt ook dit album aan bloedarmoede. Het is vaak leuk voor de band om eens wat anders te doen met de aloude songs, maar de muziek liefhebber wordt er weinig wijzer van. Alleen voor de allergrootste fans.
Eerdere recensies van Marillion:
- 09-10-2008: Happiness is the Road.
Le Peuple de l'Herbe - TiltHet is soms oneerlijk verdeeld in de wereld. Het album Tilt van het Franse...
Dick Black - The Lion and the Cheetah Apart geval dat Dick Black . De Belgische band maakt moeilijk te plaatsen...