We Are The Ocean - Cutting Our Teeth Recensie op Podiuminfo

2010-02-10 Het Engelse We Are The Ocean is een technisch zeer onderlegde band. Strakke riffs, een batterij die door ronkt alsof er een roze konijntje op de kruk heeft plaatsgenomen. Vijf Engelse jongemannen die Alexisonfire in hoge rotatie moeten hebben, want de gehele plaat riekt naar het album Crisis van deze Canadezen. Nu was dat een baanbrekende plaat binnen de post-hardcore, maar het is de vraag of dat ook voor We Are The Ocean geldt, een zerox van een Van Gogh levert immers ook geen miljoenen op op een veiling.

Want hoewel er technisch vrij weinig opvalt te merken bij het debuut Cutting Our Teeth van deze heren, is het allemaal wel heel erg van de pepsi-reclame, gezien, gehoord en geweest. Op eerste gehoor is het allemaal behoorlijk aanstekelijk, en dat zal bij de mensen zoekende naar de snelle trip ook vast wel werken. Bij meerdere beluistering wordt het echter een behoorlijke vervelende zit. Met name de overdreven nasale zang, die heel erg doet denken aan de zeurderige toon bij Nickelback, werkt enorm op de zenuwen. En als die stem dan nog wat diepte in de woorden had, ware het vergeven.

De teksten zijn echter een samenvoeging van clichés die misschien bij een vluchtig consumerend tienerpubliek werken, maar die zullen daar ook vrij snel overheen groeien. De onbegrepen boosheid, de ik-ben-een-buitenbeentje thematiek in bewoordingen waar Linkin’ Park zich nog voor zou schamen. Maar, en dat moet gezegd, wel makkelijk te onthouden en mee te zingen.

Toch, voor variatie, ziel en passie gooit men liever Boysetsfire, Alexisonfire of Face Tomorrow in de speler, dan deze heren. Voor mensen die meer van muziek verwachten is deze plaat te makkelijk, te dichtbij de blauwdruk, te weinig een echt eigen geluid. Technisch goed doet hier het hoofd wel knikken, maar het hart niet pompen.

Recensent:Tjeerd van Erve Artiest:We Are The Ocean Label:Hassle Records