Orphaned Land - The Never Ending Way Of ORWarriOR Recensie op Podiuminfo

2010-02-01 Muziek verbroedert, het klinkt als een cliché maar afgaande op het verhaal rond Orphaned Land is de invloed van muziek niet te onderschatten. De band uit Israel krijgt het voor elkaar om de Arabieren en Israëliërs op vriendschappelijke wijze met elkaar om te laten gaan. Fans van het metalcollectief weten elkaar via nieuwsgroepen en chatsites moeiteloos te vinden en daarbij gaat het niet de rechten van een stuk land, maar om de muziek en de vredesboodschap die de groep uitdraagt. Orphaned land gaat daarin zover dat in het artwork van het nieuwste album The Never Ending Way Of ORWarriOR zowel Hebreeuwse als Arabische symbolen voorkomen. Ook muzikaal wordt, net als op de voorgaande drie albums, gebruik gemaakt van invloeden uit de Arabische en Joodse muziekcultuur. In de conceptuele teksten probeert men, verdeeld over drie hoofdstukken, voor te stellen hoe het moet zijn in een Midden Oosten zonder oorlog. Men is wel reëel genoeg om te beseffen dat zoiets niet vanzelf zal gaan.

Muzikaal wordt uitgegaan van deathmetal, maar de band heeft sinds haar bestaan de altijd al aanwezig melodieuze elementen nog wat verder uitgebouwd naar een complexe stijl muziek die Orphaned Land wel eens de titel ‘Opeth van het Midden-Oosten’ zou kunnen opleveren. Je wordt dan ook heen en weer geslingerd tussen talloze sferen en stemmingen waarbij een heel scala aan oosterse instrumenten wordt gebruikt en waarbij in het Hebreeuws, Arabisch en Engels wordt gezongen. Er wordt daarbij samengewerkt met het Arabic Orchestra of Nazareth. De schone taak om het complexe geheel in goed banen te leiden is in handen gegeven van Porcupine Tree voorman en producer Steven Wilson.

Na de Arabische klinkende opener ‘Sapari’ volgt ‘From Broken Vessels’, een fantastisch deathmetal nummer vol tegendraadse Arabische maatsoorten. Het akoestische ‘Bereft In The Abyss’ klinkt traditioneel en plaatst je in een soort heerlijke warme mediterrane sfeer om vervolgens met het kwartier durende ‘The Path’ weer in de grimmige oosterse wereld af te dalen. Het epos is in twee gedeelten opgesplitst en vormt het hart van het album. In dit nummer smelt alles wat Orphaned Land zo bijzonder maakt samen. Zanger Kobi Farhi gebruikt behalve zijn grunt zeer regelmatig zijn normale stem die lekker warm klinkt. Gastzangeres Shlomit Levi is veelvuldig te horen en geeft het Oosterse tintje wat meer glans. Daarbij heeft ze een hoofdrol in weergaloze ‘New Jeruzalem’ waarin gedroomd wordt van en vreedzame stad. Ander hoogtepunt is het korte Vayehi Or’, dat om luidkeels meegalmen vraagt. Prachtig!

The Never Ending Way Of ORWarriOR zou wel eens een doorbraak album kunnen worden. Puur op basis van kwaliteit van het gebodene zou dat ook gerechtvaardigd zijn. Orphaned land benadert met haar muziek de perfectie. Nu maar hopen dat de boodschap van de band overkomt bij de ruziënde leiders.

Recensent:Jan Didden Artiest:Orphaned Land Label:Century Media