2010-03-20
Alsof je naar een nieuw Ozzy Osbourne album luistert, is de eerste gedachte die je te binnen schiet bij het afdraaien van Emission Of Sins van HellFueled. Het stemgeluid van Andy Alkman toont opvallende gelijkenissen met die van Ozzy. Iets waar de band, tot vervelens toe, al diverse malen mee geconfronteerd werd. De band houdt zelf de vergelijking hoog door eenzelfde stijl muziek te spelen. De mid-tempo songs, de melodielijnen en het aan Zakk Wylde refererende gitaargeluid kunnen zomaar op elk willekeurig Ozzy album worden geplaatst. Emission Of Sins is het vierde album van de band uit Huskvarna, Zweden. Voor een eerste maal is er niet gekozen om samen te werken met producer Fredrik Nordström, maar met Rikard Löfgren. Het maakt voor het geluid allemaal weinig uit. Elf metalstampers met kop en staart, goed in het gehoor liggende refreinen, spetterend gitaarwerk en een strak ritmetandem zorgen ervoor dat deze plaat degelijk en ambachtelijk klinkt. Behalve de vergelijking met Ozzy zitten er ook nog wat stoner en grunge invloeden in de muziek. Zo lijkt Alice In Chains in ‘I’M The Crucifix’ als inspiratiebron te dienen, wat voornamelijk komt door de zompige riff die zo van één van de platen van deze band uit Seattle zou kunnen komen. Zo zijn er meer riffs die bekend in de oren klinken, maar door Jocke Lundgren overtuigend worden gebracht. Het maakt dat de nummers al snel lekker in het gehoor liggen en door de toegankelijke refreinen uitnodigen tot meezingen. De teksten zijn persoonlijk en laten zien dat Alkman zijn daden in twijfel trekt, maar ook de medemens en het geloof moeten er soms aan geloven. Ondanks dat alles van constante kwaliteit is zijn er een paar nummers die er uit springen, zoals het wat snellere ‘A Remission Of My Sins’ dat door zijn mooie hook lekker catchy voor de dag komt. Hetzelfde kan ook gezegd worden van ‘In Anger’, waarin Alkman eerder blij dan boos klinkt.
Emission Of Sins is niet origineel, maar is een lekker metalalbum dat liefhebbers van Ozzy en soortgelijke muziek zeker zal bevallen, al is het na tien nummers wel weer genoeg omdat de overheersende stem dan toch wel enigszins gaat vervelen. Blijkbaar vond de band dat zelf ook want het laatste nummer is geheel instrumentaal.
Krakow - Monolith Krakow is een Noorse band en dient vooral niet verward te worden met het...
The Heights - DreamMaps. Dream Maps is het echtscheidingsalbum van The Heights . Zangeres Naomi van...