Hoewel Perfect zijn roots heeft liggen in de meer traditionele reggae en bij eerste beluistering ook veel van de ouderwetse muziekstijl te herkennen is, komt op French Connection een modernere, met rap, dancehall en electronica doorspekte muziekstijl naar voren. En dat is best even wennen, aangezien het de traditionele basis van reggae wegtrekt. Bijvoorbeeld op het gepimpte ‘Step Away’ hoor je dat er veel gebruik gemaakt is van auto-tunes waarmee Perfect’s geluid verder geperfectioneerd wordt. Mijn eerste indruk was dan ook al gauw dat deze plaat te toegankelijk was gemaakt. Extra storend hierbij is dat het bereik van Perfect soms te wensen over laat. Zo hoor je op ‘Come on Woman’ dat hij teveel wil. Op ‘oudere’ nummers zoals ‘Son of Jamaica’ komt Perfect beter uit de verf. Nog steeds zijn er veel nieuwe invloeden te horen, maar de basis van het nummer is traditioneler. Een ander pluspunt van deze cd is de gevarieerdheid. Op ‘Rebel in me’ hoor je bijvoorbeeld een muzikant die nog wel ergens iets met reggae heeft, maar verder voornamelijk een rustig popnummertje maakt.
Al met al is het best lastig om Perfect snel te gaan waarderen. Hierbij spelen deels de muzikale kwaliteiten van de zanger een rol, maar misschien nog wel belangrijker de overvloed aan elektronica. Misschien is de Franse connectie dus toch wel niet zo goed geweest voor dit album.
Sir Ian - ApathologyBart Hoevenaars, die u kunt kennen van het Rotterdamse Mono en Fuck The...
Black Box Revelation - Silver Threats Enkele jaren geleden waren de Brusselse jonge honden van The Black Box...