Scars is een fijne elektronische plaat geworden. Niet bijzonder spannend, maar wel ontzettend slim in elkaar gezet. De algehele toon op de plaat is donker. Als het even vrolijk dreigt te worden, zorgt Söderberg er met zijn teksten wel voor dat de toon direct weer negatief wordt. Niet dat daar vaak reden toe is. Het album rust op donkere elektronica, ondersteund door zware bassen en onheilspellende violen. Het licht gaat echter nooit helemaal uit. Voornamelijk omdat de elektronica op de plaat veel te hip en ver in de toekomst klinkt.
Zonde, want met zijn mooie poëtische teksten, die van de zang eigenlijk een extra instrument maken, heeft Söderberg alles in zich om hele mooie muziek te maken. Nu klopt het helaas niet helemaal. Het album doet flink zijn best het diepste van de nacht te bereiken, maar blijft ergens halverwege de zonsondergang steken. Uitschieter 'Scars' bereikt die nacht wel, met heftige drums, geschreeuw en een bijzondere climax. Ook 'The Masked Face' is een hoogtepunt en wellicht het donkerste, maar tevens meest dansbare, nummer van dit jaar.
Niet alleen bij 'The Masked Face' komt er een kant naar boven die zich best wel leent voor de dansvloeren. 'Footsteps' opent zowaar met een soort drum 'n bass stuk en meerdere nummers op Scars komen wellicht beter tot hun recht op een alternatief dansfeest dan in een duistere kelder. Als Nanuh zich meer op deze kant zou richten en minder op de geforceerde boosdoenerij hebben we er een artiest bij om goed in de gaten te houden.
Slug & Murs - Felt 3Als Slug van de groep Atmosphere en Murs van de groep Living Legends...
Fjieri - Endless Tien jaar na het oprichten van een band pas met een debuutalbum op de proppen...