2010-02-09
Soms komt er een album uit dat vriend en vijand weet te verbazen. Ripples van de Noorse band Aspera is zo’n album. Wat is er dan zo verassend? Bijvoorbeeld de leeftijd van de bandleden; de heren zijn gemiddeld pas 20 jaar oud, terwjil symphonische/progressieve metal een ouwelullengenre bij uitstek is. En dan al een debuutalbum uitbrengen op een label als InsideOut, hét label als het gaat om progressive rock en metal. Als we dan toch grote namen in de mix gooien; het album is afgemixt door niemand minder dan Jens Bogren, de man die ook als producer heeft gewerkt voor bands als Opeth, Hammerfall en Symphony X. Ook de artwork is niet door zomaar iemand verzorgd. Gustavo Sazes, die eerder al voor ondermeer Arch Enemy en Dream Evil de artwork creëerde, heeft ook voor Ripples een mooi kunstwerkje afgeleverd. En al die grote namen hebben zich aan een pareltje van een album verbonden.Na een Pink Floydeske intro duiken we het album in met de titelsong. Hierin is meteen het technische talent van deze Noren te bewonderen. Hoewel de band duidelijk in het symphonische straatje past, zijn ze niet vies van experimenteren en hun eigen ding doen. Zo blast drummer Joachim er in het nummer ‘No Remorse’ vrolijk op los. Iets wat vrij ongewoon is in dit genre. En hoewel de bandleden met elk nummer duidelijk laat horen hoeveel talent ze in huis hebben, is het niet storend, het geeft niet het ‘kijk-ons-eens-even-overmatig-soleren-om-ons-talent-te-bewijzen-gevoel’ waar andere symphonische bands vaak wel pap van hebben gegeten.
De nummers zijn doorregen met catchy riffjes en pakkende melodieën. Ze liggen prima in het gehoor en blijven ook nog eens makkelijk in je hoofd hangen. Maar slechts een enkeling zat dat laatste als vervelend beschouwen. De teksten daarentegen zijn tekstueel gezien niet overweldigend, maar het geheel van zang en instrumenten zorgt ervoor dat dit meteen vergeven en vergeten is.
Het enige minpuntje wat er te ontdekken is aan dit hele album is daarentegen ook de stem zanger Atle. Het is een zeer goede zanger met een fijne stem om naar te luisteren, maar af en toe komt hij erg geforceerd over en het lijkt soms wel of Jon Bon Jovi in je oor aan het zingen is. Het hoogtepunt van deze plaat moet wel het nummer ‘Between Black And White’ zijn. Het is een kunst om een nummer van ruim acht minuten voorbij te laten vliegen op een manier dat je na afloop laat denken: “nu al afgelopen?”
Als er een Debuut van het Jaar verkiezing gehouden zou worden aan het einde van 2010, geeft uw recensent Aspera met hun Ripples een hele goede kans om in de top 3, zo niet als winnaar te eindigen. Als Aspera de boel bij elkaar weet te houden, dan gaan wij in de toekomst vast en zeker nog heel veel van deze jonge Noorse mannen horen.
Ov Hell - The Underworld RegimeHet woord Supergroep roept vaak uiteenlopende reacties op. Zo zijn er mensen...
Yeasayer - Odd Blood Yeasayer debuteert eind 2007 met het album All Hour Cymbals , dat in...