Maar goed, Eurafricarabia dus. Het album opent met het relatief korte ‘Inner Space’. Prima compositie, maar zeker niet de sterkste van het album. Die eer is toch meer weggelegd voor de langere composities, waarbij ‘Ali Baba’ met zijn ruim 14 minuten de kroon spant. Wat zo knap is aan The New Earth Group, is dat de jam-achtige songs zelden verzanden in een brij. Het collectief neemt op de juiste momenten gas terug, om vervolgens de compositie weer de ruimte te geven om links of rechtsaf te gaan. Daarbij hebben alle muzikanten de ruimte om te excelleren. Gitarist Vincent van Duin speelt zich hierbij op het eerste gehoor het meest in de kijker. Zijn spel lijkt op momenten wel een beetje op dat van Rodriguez-López. Maar zeker ook de andere muzikanten hebben hun moment suprème op Eurafricarabia. Dat ze daarbij altijd in dienst van de compositie blijven spelen, en dus niet vervallen in gepiel op de vierkante centimeter, siert ze.
Zo is Eurafricarabia een heerlijke ontdekkingsreis, die je het gevoel geeft dat je je als backpacker door verschillende werelddelen begeeft. De komende periode trekt het collectief het land door om hun groove over het publiek uit te strooien. Gaat dat zien!
Various - The VillageWie denkt er niet zo nu en dan met weemoed terug aan de jaren zestig waarin...
OneRepublic - Waking Up OneRepublic is bekend geworden dankzij het door Timbaland geproduceerde...