Duidelijk is dat het album in zijn geheel een meer coherente indruk maakt dan het debuut, maar dat de songs over het algemeen iets minder sterk zijn. De productie is in handen van Nick Raskulinecz die er in is geslaagd de band droog en wat meer ingehouden te laten klinken. Daardoor ligt dit album wat minder zwaar op de maag en klinkt de muziek op elk moment van de dag lekker.
Zanger/gitarist Daniel Davies klinkt nog regelmatig als een kruising tussen Chris Cornell en Robert Plant, maar heeft wel geprobeerd wat meer variatie in zin stem te brengen. Zo gaat hij in single ‘Show Me Your Teeth’ wat meer de laagte in en klinkt hij in ‘Love Like Blood’ soms een beetje als Perry Farrell van Jane’s Addiction. Dit nummer is een vrij eenvoudige rocker maar is aanstekelijk genoeg om een singlekandidaat te zijn. Ook ‘Stranger In My Room’ en de op Led Zeppelin leest geschoeide ballad ‘Seven Of Swords’ liggen gelijk lekker in het gehoor. ‘Foggy Bottom’ is absoluut het mooiste nummer op het album, de rustige coupletten worden afgewisseld door refreinen met zware gitaarakkoorden die de band een beetje een grungegeluid geven. Om een indruk te krijgen; het lijkt een beetje of Chris Cornell in Alice In Chains is gaan zingen.
Year Long Disaster is een stukje toegankelijker geworden zonder uitverkoop te houden. De band heeft commercieel gezien mogelijkheden, maar blijft artistiek verantwoord bezig zonder echt origineel uit de hoek te komen. Black Magic; All Mysteries Revealed is niets meer en niets minder dan een goudeerlijke pot rockmuziek, al maakt het net iets minder indruk dan het debuut.
Eerdere recensies van Year Long Disaster:
- 31-03-2008: Year Long Disaster.
The Blue Van - Man UpOp het moment dat programmeurs druk bezig zijn hun programma voor festivals...
Samavayo - One Million Things Berlijn, muzikaal en cultureel momenteel bekend als het epicentrum van de...