Motorpsycho - Heavy Metal Fruit Recensie op Podiuminfo

2010-03-19 Voor wie de Noorse band Motorpsycho niet kent is het moeilijk uit te leggen waar de band mee bezig is. De muziek valt in het genre rock, maar ontstijgt muzikaal gezien het genre al sinds de oprichting in 1989. Bol van de psychedelica, jazz, pop, ritmewisselingen en complexe muzieklijnen heeft de band op haar vorige 13 albums veel fans aan zich weten te binden. De gemiddelde duur van een Motorpsycho nummer ligt daardoor vaak boven de vijf minuten, maar kan met evenveel gemak de tien minuten halen. Motorpsycho is daardoor echt een groep waar je volledig mee wegloopt of juist totaal niet. Sinds enkele albums heeft de band een nieuwe drummer in de vorm van Kenneth Kapstad. Niet alleen ligt de algemene productiviteit van de band hierdoor een stuk hoger, ook brengt Kapstad een jazz-drum geschiedenis met zich mee. Op het veertiende Heavy Metal Fruit ligt de nadruk ook wat meer op progrock dan voorheen.

In totaal staan er zes nummers op het nieuwe album. Het laatste nummer is onderverdeeld in vier stukken. De laatste keer dat een band dat durfde moet haast wel Yes in de jaren ’70 geweest zijn. Er is hier zeker geen ruimte om alle nummers uitgebreid uit te spitten. Het eerste hoogtepunt is het nummer ‘X-3 (Knuckleheads in Space) / the Getaway Special’ dat begint als een 70s uptempo rocknummer voorzien van een ouderwetse gitaarsolo. Halverwege vervalt alles in een grote chaos, die vervolgens weer verder gaat met een jazz-improvisatie versterkt door de trompet van Jaga Jazzist. Ook speciale aandacht verdient het laatste nummer, ‘Guillibles’ Travails’. Het begint behoorlijk in de psychedelische ruimte met ‘Eye All-Seeing’, met een subtiele overgang gaat het na zes minuten over in het met jazzloopjes vervulde ‘The Elementhaler’ dat voorzien is van zachte zang. Rond 9.30 minuten komt er een opmars naar het derde onderdeel ‘Circle’. Dit ritmische, bijna motorische nummer blijft als een soort roltrap omhoog zichzelf herhalen, daarbij steeds iets drukker wordend om uiteindelijk uit te monden in het einde ‘Phoot’s Flower (a Burly Return)’. Scherp heeft de band bepaalde thema’s uit het eerste deel weer toegevoegd aan het einde van ‘Circle’ en het begin van het laatste deel. Ook komen er strijkers om de hoek kijken die het geheel afsluiten in een enorme climax. Een derde hoogtepunt is ‘W.B.A.T.’ waarop een lange improvisatie overgaat in een ietwat valse zang. De mindere kant van ‘Heavy Metal Fruit’ komt vooral op het zeurderige ‘Close Your Eyes’ naar voren. Gelukkig duurt dit nummer dan ook “maar’ 3:39.

Heavy Metal Fruit is een cd die je de tijd moet gunnen, maar zeker op het niveau van eerdere Motorpsycho cd’s ligt. Iets meer progrock dan voorheen en nummers die langer duren dan vroeger. Een supergoed vervolg op het eerdere werk.

Recensent:Erik Oudman Artiest:Motorpsycho Label:Konkurrent