'Get Free' bijvoorbeeld, nestelt zich al ruim voor het liedje ten einde loopt al diep in je onderbewustzijn. Tegen de tijd dat het refrein voor de laatste maal wordt ingezet kan je al niets anders meer doen dan zachtjes meezingen. Van dit soort nummers staan er wel meer op Connections. Zo zijn het rustige 'Can't Just Give It Away' en 'Backwards Barrel' misschien zelfs wel materiaal voor op de radio.
Toch blijft Connections een beetje als een gimmick aanvoelen. Er staan genoeg leuke liedjes op, maar serieus kun je ze eigenlijk niet nemen. Voor Casals is het ongetwijfeld een leuk uitstapje en hij levert een prima eerbetoon aan zijn favoriete genre, maar verder dan dat zal het niet lopen. In bepaalde delen van Amerika zal de southern rock ongetwijfeld nog steeds de nummer één muziek zijn, maar in Europa zijn we al een tijdje een stapje verder.
Sterker nog: in Europa zit men helemaal niet te wachten op een stel Amerikaanse grappenmakers met muziek voor hillbilly's. Hits en uitverkochte concerten zitten er dus niet in, maar het kan gerust geen kwaad om het cd'tje eens een luisterbeurt te gunnen. De vrolijke aanstekelijke zang in combinatie met de muziek die vroeger al niet hip was, is stiekem toch wel een beetje leuk.
Chris Olley - A Streetcar Named DisasterDe beste manier om te ontdekken of je ergens toe in staat bent, is om het...
Adam Green - Minor Love Het opgegroeide wonderkind Adam Green heeft zijn zesde album gemaakt....