Want wat hij met enige regelmaat lopen horen Getting away with murder is voer voor luchtgitaristen. Jewel in the Mire levert hier een cd af die zo in het rijtje Guns n’ Roses, Skid Row, AC/DC en the Darkness kan worden geplaatst. Pauperrock, zo noemen we dat hier bij Festivalinfo. En daar lusten we wel een portie van, want de term is eerder een goedkeuring dan een veroordeling. Al bij de eerste twee nummers worden de hakken in het zand gezet en wordt er binnen no-time gerockt dat het een lieve lust is. Believe in me is zelfs het beste nummer dat de Darkness nooit schreef. Met deze start overtuigt de band vanaf de eerste seconde. De solo’s vliegen om je oren en de spelvreugde op Getting away with murder is duidelijk te horen. En die frisheid is knap, voor een band die al flink wat jaartjes meedraait in het Amsterdamse clubcircuit.
Toch overtuigt de plaat niet helemaal. Zo zakt de plaat halverwege flink in bij Get Up. Dit nummer is een weinig overtuigende crossover met rap en hiphop en bevat een gastbijdrage van MC Complex. Het is jammer dat dit liedje op de plaat staat want het vormt een smet op de rest van de liedjes. Het zorgt er tevens voor dat de plaat in twee delen wordt opgesplitst. Het tweede gedeelte bevat ook meer ballads, wat niet het sterkste punt is van Jewel in the Mire. Gelukkig staat er dan ook nog een (cock)rocker als I Can Manage op, die voluit overtuigt. Met een tweetal akoestische liedjes laat Jewel in the Mire nog even horen ook akoestisch sterk uit de voeten te kunnen. Toch ligt hun sterkste punt bij het schaamteloos rechtdoor rocken.
PowerSliB - Tag Along With Mass StupidityMet de opdruk van een cd kan je leuke dingen doen. Dit is te zien aan de...
V-Male - Me’s Not Nice Me’s Not Nice is V-Male’s tweede single die afkomstig is van het album...