RECENSIE: Accrasicauda - Only The Dead See The End Of The War

Acrassicauda – Only the dead see the end of the war
recensie cijfer 2010-03-14 Voor wie de dvd Heavy Metal In Baghdad heeft gezien is Acrassicauda geen onbekende. In de bijzonder indringende film van twee Canadese Vice reporters wordt de band gevolgd tijdens de Amerikaanse bezetting. De band, nog begonnen in de tijd van Saddam, toont een enorme veerkracht en doorzettingsvermogen om gezamenlijk hun passie te belijden. Optreden is haast onmogelijk door de vele beperkingen, stroomuitval en vijandigheid tegen een band die westerse muziek maakt. Als door een raket de oefenruimte in puin is geschoten lijkt het allemaal wat te veel worden voor Acrassicauda. De band vlucht naar Syrië en komt uiteindelijk in Turkije terecht waar men als vluchteling wordt erkend. Daar komen ze in contact met Alex Skolnick (Testament) die hen meeneemt naar Amerika en daar met hun de debuut EP opneemt.

Het resultaat heet Only The Dead See The End Of The War, en bestaat uit vier pure metalsongs waarvan de oorsprong nog uit de Irakese tijd stamt. De nummers ‘Message From Baghdad’ en ‘Massacre’ zijn ook in de film regelmatig te horen. De bandleden zijn metal gaan spelen doordat zij fan zijn van bands als Metallica, Slayer, Sepultura en soortgelijke bands. Die invloeden zijn dan ook nadrukkelijk aanwezig in de muziek. De muziek komt nog het meest in de buurt van bands als Sepultura en Testament, wat ook komt door de wat grommende stem van zanger Faisal Talal, die van beide frontmannen wel wat weg heeft. Natuurlijk gaan de songs over de oorlog waar ze lange tijd midden in zaten en ook Amerika krijgt er flink van langs. De nummers laten wat dat betreft de grimmigheid horen van mensen die het ergste hebben meegemaakt.

‘Message From Baghdad’ is een lekker vlot metalnummer met veel tempowisselingen, lekkere slayeriaanse gitaarsolo’s en prima riffs. Het machtige anti-Amerikaanse ‘Massacre’ begint met een Slayer intro om daarna na een stukje gesproken Irakees in een lekkere trage loodzware riff over te gaan. Halverwege gaat het gas er dan even lekker op. De solo klinkt bijna als een luchtalarm en doet je de haren te berge rijzen. In dit nummer hoor je de oorlog! In ‘Garden Of Stones’ klinkt de gitaar soms wat Oosters, waardoor je weet dat de band echt uit Irak komt. Daarbij ontbreekt ook het stukje Arabisch gezang niet, zodat de band ook nog wat trekjes van Orphaned Land heeft.

Alleen al voor de vasthoudendheid verdient Acrassicauda een hoge waardering. Ongelooflijk hoe men die ellende volgehouden heeft, en metal voor de band een soort eerste levensbehoefte is geworden. Gelukkig heeft men dat vertaald in een vorm van metal die niet origineel is, maar in deze vorm gebracht altijd fijn is om naar te luisteren.
Recensent:Jan Didden Artiest:Accrasicauda Label:Vice Records
Savatage - Still The Orchestra Plays, Greatest Hits volume 1 &

Savatage - Still The Orchestra Plays (Greatest Hits Vol 1&2)Het besluit van Jon Oliva staat vast: Savatage bestaat officieel niet meer....

[The Q4] – [Sound Surroundings]

The Q4 - Sound Surroundings Ik hoef het niet onder stoelen of banken te steken; het debuutalbum van Arts...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT