Na opener ‘Abalone Sky’, dat drie minuten voort kabbelt zonder ook maar een minuut spannend te worden, dient zich in de vorm van ‘Goodbye To The Ground’ een bescheiden hoogtepunt aan. Niet geheel toevallig een liedje waarop ze teruggrijpt naar de country, het genre dat ze op eerdere albums behoorlijk onder de knie had. Maar nog steeds grijpt het nummer je niet helemaal bij de strot, laat het je niet wegdromen of doet het je het kippenvel op de armen springen. De uithalen blijven beperkt tot zo min mogelijk waardoor ‘Goodbye To The Ground’ al in een sleur belandt voordat het af is.
‘Just Another Fool’ is het eerste echt goede nummer op de plaat en neigt weer meer naar pop. Ook het slepende ‘It’s Gonna Feel Good’, meer een bluesnummer, overtuigt van begin tot eind. Zo gaat Moorer op haar achtste album nogal wat genres af, terwijl ze lang niet overal even sterk in is. De blueskant lijkt haar nog het beste te passen, al is het maar omdat ze zich daar eindelijk eens helemaal in geeft. Maar eerlijk is eerlijk: Allison Moorer gaat geen plaat maken die elke muziekliefhebber in zijn kast moet hebben. Daarvoor is haar zang simpelweg niet goed genoeg en is haar stijl te wisselvallig. Meer dan een leuk zoethoudertje voor de geringe groep fans is Crows dan ook niet.
The Album Leaf - A Chorus of StorytellersNa een onderbreking van bijna vier jaar keert de Amerikaan James LaValle...
Alesana - The Emptiness Het zeshoofdig screamo ensemble Alesana heeft na twee jaar haar derde...