Drie jaar hebben we moeten wachten op het tweede album van The Van Jets, maar op 29 maart is het dan eindelijk zover. Cat Fit Fury! is in een Londense studio opgenomen met producer John Gray, die eerder werkte met onder andere Editors, Infadels en The Kooks. Mede dankzij Gray’s productie is Cat Fit Fury! een vrij rauwe, maar toch toegankelijke plaat geworden.
De stijl van The Van Jets wordt omschreven als een mengeling van glamrock, rock 'n roll, pop en garagerock, maar de band is op zijn best als het laatstgenoemde genre de boventoon voert. Zo is ‘Damage’, het tweede nummer op Cat Fit Fury!, met zijn rauwe gitaren en stuwende drums één van de absolute hoogtepunten op de plaat. Aan het eind volgt overigens nog een wat rustiger stukje, dat nogal aan het intro van Cream’s ‘The White Room’ doet denken.
Ook ‘Down Below’, dat een veel opener structuur heeft, is een erg goed nummer en hetzelfde geldt voor ‘The Future’. Deze single met het wat tegendraadse ritme haalde onlangs geheel terecht de eerste plaats in De Afrekening.
‘The Other Man’ heeft eveneens een nogal opvallend ritme en ‘Dancer’ valt vooral op door het catchy refreintje. In ‘Comes The Crying’ laat de band horen ook een goede bluesrocksong te kunnen maken en deze song doet uw recensent nogal aan Led Zeppelin en The Raconteurs denken. ‘Matador’ begint rustig, maar heeft een heftig refrein, waarin zanger Johannes Verschaeve op Pixies-achtige wijze zijn longen uit zijn lijf schreeuwt.
Helaas zijn niet alle songs op Cat Fit Fury! zo sterk. ‘Onawa’ heeft een poppy begin en is verder een beetje zeurderig. In ‘Teevee’ gaan The Van Jets iets teveel de kant van The Kooks op. Gelukkig zijn dit slechts twee minpuntjes op een verder prima album.
EF - Morning Golden MorningHet verhaal van de Zweedse postrockgroep Ef begon zeven jaar geleden in...
Lucy Love - Superbillion Vieze garage, grime, electro beats en lyrics in het Cockney Engels. Is het...