Kenmerkend voor de muziek van Daybroke is de strakheid waarmee gespeeld wordt. De vergelijking met populaire Amerikaanse rock is daardoor erg makkelijk gelegd. De meeste songstructuren hebben ergens wat weg van de Foo Fighters, maar worden ondersteund door gitaarloopjes zoals ook Queens of the Stone Age vaak gebruikt. Zo hoor je op ‘Turn You On’ een loopje dat nauw verwant is aan ‘No One Knows’. Op ‘Hey Girl’ krijg je wat langzamere grunge voorgeschoteld die in de vroege jaren ’90 befaamd was. Bij dit nummer verscheen ook een videoclip die de hoge inzet van de band goed laat blijken. ‘The Cure’ is gebouwd om één zanglijn en daardoor enigszins eentonig. Gelukkig weet ‘Rescue Me’, als rustigere afwisseling op de ruige nummers je weer terug te trekken bij de muziek. Het is een klassieke ballad op het juiste moment. Helaas vervalt het nummer aan het eind toch ook behoorlijk in herhaling. Als vanuit het niets komen er elektronische toetsen doorheen (zoals de band Muse ook wel eens doet).
De grootste valkuil waar Daybroke in kan vallen is teveel op de koers van eerdergenoemde voorbeelden door te blijven varen. Op dit moment is de band goed in staat om je te laten boeien aan de muziek, maar mist er wat mij betreft nog datgene wat een band tot perfecte band maakt: een totaal eigen sound. Toch is What Nature Started een bijzonder goed debuut. Zeker gezien het feit dat de band vanuit het niks zomaar met dit bijzonder strakke album komt.
The Inspector Cluzo - The French BastardsDe heren van The Inspector Cluzo , die inderdaad uit Frankrijk komen, zijn...
Arno - Brussld In zijn thuisland België is hij al jaren een ware held, en ook in Nederland...