Op het debuut van de band staan dertien nummers die allemaal sterk hun wortels hebben in de Amerikaanse rock Een gitaarsolo zoals die in de jaren ’70 en ’80 vaak voorkwam en hammond-achtige toetsen komen vaak terug. Hierbij durft de band meer uit de kast te trekken dan het luistervriendelijke The Parlor Mob, waar de band kort geleden in het voorprogramma stond, of het populaire Kings of Leon. Met grootser opgezette nummers lukt dit bovengemiddeld goed. Het is wel duidelijk dat het nummer ‘Divine Intervention’ hierbij het meest sprekend is. In een uitgebalanceerd nummer zitten minstens drie gitaarsolo’s, achtergrondzang en komt de hammond terug. Op ‘Crystal Ball’ is een liefde voor Hendrix’s Little Wing terug te horen aan het begin van het nummer. Het nummer heeft meer de songstructuur van een langzame ballad. Het blijkt alleen een kort rustmoment voor het ruigere, opgefokte ‘Goddamn’ dat mij deed denken aan Lynyrd Sknynyrd. Op het met banjo versterkte ‘Forty Steps’ vergeet je bijna dat het hier om een Nederlandse groep gaat.
Voor een nieuwe band zet Mezcalectric een bijzonder goed album neer. Veel variatie rondom het thema southern rock. De band durft hierbij risico’s te nemen met lange solo’s en aandacht voor andere muziekinstrumenten dan gitaar, bas en drums. Hopelijk gaan we meer van deze nieuwe band horen. In ieder geval is Mezcalectric een naam om te onthouden.
Cobblestone Jazz - The Modern Deep Left QuartetTerwijl Mathew Johnson in juni een soloalbum op de markt gooit ( Agents In...
Danko Jones - Below the Belt Eigenlijk doet Danko Jones al tien jaar hetzelfde. Tekstueel gaat het nog...