2010-04-03
Een Franse, blanke, artiest die onvervalste ouderwetse, zwarte, soulmuziek zingt lijkt op het eerste gezicht geen geslaagde combo. Desondanks waagt Mr Day zich hieraan op zijn debuutalbum Small Fry en dat pakt ook nog verrassend aardig uit.De eerste tien seconden van de openingstrack ‘Tears of Joy’ lijken in eerste instantie de bange vermoedens te bevestigen. De opening klinkt wederom als het zoveelste groepje dat net niet de juiste balans tussen het singer-songwriter en de soulmuziek weet te vinden. Binnen een halve minuut blijkt echter dat niets minder waar is. Small Fry blijkt stuk voor stuk lekkere soul nummers te bevatten. De band die, naast de zanger, ook veel ruimte overlaat aan piano, orgel en gitaarsolo’s heeft ongetwijfeld goed opgelet in de muzieklessen op school die het soulgedeelte van de muziekgeschiedenis omhelsden.
De duidelijk te horen invloeden vliegen van een Marvin Gaye op ‘If I Can’t Love You’ via de Black Keys op ‘Spooky’ tot een Stevie Wonder op ‘No time’. De legendes zijn duidelijk goed bekeken en dat maakt het wellicht ook dat je na enige tijd de aandacht verliest bij Small Fry. De nummers klinken stuk voor stuk lekker, maar halverwege bekruipt je toch het gevoel dat je niet naar een op zichzelf staande groep die met een spetterend debuut komt aan het luisteren bent. Daarnaast staat de stem van de leadzanger heel ver af van de stemmen van de bovengenoemde voorbeelden. Dit maakt Small Fry een voor Franse begrippen goede soulplaat, buiten Frankrijk kun je desondanks beter fan blijven van artiesten die de soul met de paplepel ingegoten hebben gekregen. Soul muziek blijft het beste tot zijn recht komen uit handen van mensen die de stijl ook leven, in plaats van hem alleen maar bespelen.
Freeway & Jake One - The Stimulus PacakageBij ontvangst van The Stimulus Package is meteen duidelijk dat Freeway...
JJ - No 3 Het uit Zweden afkomstige jj heeft in korte tijd indruk gemaakt bij...