Ondergetekende was even in de veronderstelling dat het om een instrumentale band ging bij het horen van het eerste nummer. Het duurde precies 2.34 minuten voordat de zang inviel op het net drie minuten durende ‘The Velvet Sons’. Het mag functioneren als intro, maar toch wordt er te lang gewacht met de zang. Het openingsnummer geeft wel duidelijk aan wat de invloeden zijn van de band. Zo horen we invloeden als Bob Marley, Jimi Hendrix en Led Zeppelin.
Af en toe weet de band erg te verrassen. Zo ligt ‘Green Room’ erg lekker in het gehoor en is het niet voor niets uitgebracht als eerste single in Australië. Ook ‘Tangerine Bird’ weet erg te boeien. Met de heldere zang blijft het zinnetje “No, she is not coming down for a while” nog a while door je hoofd spoken. Ook kent het nummer een uptempo refrein. Iets wat meer uitzondering is dan regel voor de band, maar ondanks dat klinkt het erg goed. Het album heeft ook nog een bonustrack, ‘15’, wat een stevig rock nummer is. Ergens wel jammer dat ze het nummer zo verstoppen, want het behoort zeker tot de beste tracks van het album.
Het Australische viertal heeft een redelijk album gemaakt. Een paar nummers zijn erg sterk, maar niet alle nummers halen dat niveau. Het is zeker aan te raden om het een kans te geven als je van frisse psychedelische rock houdt. Maar de gemiddelde muziekliefhebber zal er niet van wakker liggen.
Audrey Horne - Audrey Horne Audrey Horne , sommige mensen zullen de naam kennen uit de muziek, anderen...
My Bubba & Mi - How it's Done in Italy My Bubba & Mi bestaat uit drie dames. Eén komt uit Denemarken, de ander...