2010-03-26
Na de USB-stick EP Not Here To Please You en debuutalbum Music For An Accelerated Culture komt Hadouken! nu met het tweede album, dat de titel For The Masses heeft meegekregen. De Engelse band maakt muziek die vaak wordt omschreven als “Grindie”, een combinatie van Grime en Indie. Je zou het echter ook gewoon Nu-Rave kunnen noemen, een genre waarin verder vooral Klaxons en Enter Shikari de dienst uitmaken.Op For The Masses zijn ten opzichte van de voorganger weinig noemenswaardige veranderingen waar te nemen. Het enige belangrijke verschil zit in de productie, die deze keer wat vetter is. De beats knallen hierdoor harder en de synthesizers scheuren meer. De productie is ook wat homogener dan op Music For An Accelerated Culture wat de eenheid van het album ten goede komt.
Een ander verschil is dat de songs deze keer allemaal ongeveer van hetzelfde niveau zijn, terwijl het vorige album nog wel een paar duidelijke hoogte- en dieptepunten kende. Dit lijkt een vooruitgang, maar de songs op For The Masses halen het helaas niet bij de hoogtepunten van Music For An Accelerated Culture. Ook is er minder variatie en een wat rustigere song in de lijn van ‘Spend Your Life’ wordt node gemist.
For The Masses opent met ‘Rebirth’, dat een nogal pompeus intro heeft, maar verder een electro-achtige track is. Hadouken! lijkt hier wel wat op een heel smerige versie van Digitalism met raps. ‘Turn The Lights Out’ is meer een rocksong met wat synthesizers van The Prodigy erin. ‘House Is Falling Down’ is ook een rock-achtige song en heeft aan het begin een zanglijn die op zijn minst geïnspireerd is op het couplet van Michael Jackson’s ‘Dirty Diana’.
De meest lompe track op For The Masses is ‘Ugly’. Vooral de tekst, met een stukje verbale krachtpatserij waar een gemiddelde gangstarapper nog een voorbeeld aan kan nemen, is niet al te best. Ook ‘Play The Night’ is verre van subtiel, maar in deze song zit wel een pakkend synthesizerloopje in.
Waar Enter Shikari op hen tweede album duidelijk een stap vooruit ging, trekt Hadouken! simpelweg de lijn van het debuutalbum door. For The Masses mist echter opvallende songs als bijvoorbeeld ‘Get Smashed Gate Crash’, That boy, That Girl’ of ‘Liquid Lives’. Slecht is For The Masses niet, maar tenzij je een echte fan bent, kun je dit album gerust links laten liggen.
Engel (NL) - Op KarakterBegin december van vorig jaar schreef ik over de plaat Geen Weg Terug ....
Luka Bloom - Dreams In America Je drinkt je laatste dollars op in een bruine kroeg in New York City. Op het...