Als spin off van Attack! Attack!, uitvinders van de crabcore waar de zanger voorheen onderdeel van was, heeft deze band alles uit de kast getrokken om zo clichématig mogelijk te klinken. Precies volgens voorschrift volgen krijsen op zingen en andersom en om de drummer wat rust te geven, volgt op elk snel stuk een vertraging waarin de drummer even adem kan halen.
Als je Of Mice & Men wat tijd in de oren gunt, dan ga je automatisch de refreintjes meezingen, maar of dat is omdat de nummers zo goed zijn of omdat de formule van het genre zo goed worden gevolgd blijft een vraag. Eerlijk is eerlijk, dat laatste ligt meer voor de hand. Want als metalcore een kleurplaat was, dan tekende Of Mice & Men niet eens netjes binnen de lijnen maar zelfs met een centimeter speling.
Hoogtepunten zijn nauwelijks te noemen, hoewel het goed voor te stellen is dat hordes van onwetende spontaan mee gaan zingen met deze blauwprint volgende screamo/metalcore mannen. Dit maakt de bandnaamdragende plaat dan ook niet direct tot een slechte plaat, maar wel tot een hoogst voorspelbaar geheel waar weinig werkelijke spanning in te vinden is. Een leuk begin voor de tabla rasa, maar voor het beschreven blad een te bekend terrein met weinig tot geen onverwachte wendingen.
Goldheart Assembly - Wolves and ThievesWaar de jaren zestig folk, rock en psychedelische bands zijn opgehouden gaat...
From First To Last - Throne to the Wolves From First To Last verdween voor menig scenekid van de rader na het vorige...