De plaat opent met ‘Thrash Maniacs’. Een razendsnelle track met een heavy metal break en het riffje is afgekeken van Slayers’ ‘Angel of Death’. Na de thrashy opener, is het bij ‘Headbangers’ tijd voor meer heavy metal georiënteerde riffs. Het lijkt er op dat het tragere werk de heren minder goed af gaat. Hoewel het een erg stevige track is met een catchy refrein -live kan iedereen fanatiek 'Headbangers' meebrullen- overtuigt de band niet. Battalion herpakt zich echter snel in ‘Running Alone’, dat als hoogtepunt van de plaat bestempeld kan worden. De op één na kortste track van de plaat bevat een heerlijke gitaarsolo, waarmee de sound van de jaren tachtig helemaal af is.
Op de rest van de plaat blijven snelle thrash nummers en meer heavy metal georiënteerde tracks elkaar keurig afwisselen. De band zet zo een plaat met wat meer body neer. Het minpunt van de tragere metal tracks is echter dat het gebrek aan originaliteit meer opvalt en eentonigheid op de loer ligt. De Zwitsers hebben dit tijdens het schrijfproces waarschijnlijk ook al opgemerkt en hebben bij de nummers ‘Stalingrad’ en ‘Defenders’ wat epische power metal elementen toegevoegd. Voor de afwisseling wel leuk en slecht klinkt het niet, maar het is niet echt geloofwaardig en doet afbreuk aan de heerlijke thrash die de band zo af en toe laat horen.
Al met al zetten de jonge gasten van Battalion een prima plaat neer. Niet origineel, vaak wel heel hard en snel. Op een paar kleine missers na, is Underdogs een puik debuut voor deze Zwitsers.
2nd Place Driver - Big Mess EpHet waren een aantal rumoerige jaren voor 2nd Place Driver . Gitarist Bart...
Crime in Stereo - I Was Trying To Describe You To Someone Gegarandeerd staat er ergens een hardcore-purist, fan van het eerste uur te...