Eigenlijk draait de plaat om twee namen: Paul McCartney en Pink Floyd. Waar beiden op bijvoorbeeld Live 8 nog ruim aan bod kwamen, krijgen ze hier beide maar twee nummers op de cd. En dat terwijl de set van alleen McCartney al drie kwartier duurde. Nu moeten we het doen met 'Coming Up' en 'Hey Jude'. Hetzelfde geldt voor Pink Floyd, van wie we enkel 'Comfortably Numb' en 'Run Like Hell' te horen krijgen. Zonde, want recent live materiaal van Pink Floyd is al zo schaars. Gelukkig zijn er nog wel leuke opvullers zoals Elton John, Dire Straits en Phil Collins, die een uitstekende versie van 'Sussudio' ten gehore brengt.
Al met al is Live at Knebworth een leuke verzamelaar, maar voor echte fans van bepaalde bands die er tussenstaan toch een behoorlijke teleurstelling. Misschien was het een beter idee geweest om van de zwaargewichten op de affiche een losse cd uit te brengen. Dat had waarschijnlijk ook meer geld voor het goede doel opgeleverd. Maar tegelijkertijd geeft de plaat je een mooie gelegenheid om weg te dromen naar een festival waar eigenlijk alleen maar legendarische namen staan. Dat is een hele mooie droom.
Kissy Sell Out - Youth Youth is het langverwachte debuut van Kissy Sell Out . Achter de naam, die...
2nd Place Driver - Big Mess Ep Het waren een aantal rumoerige jaren voor 2nd Place Driver . Gitarist Bart...