2010-04-22
I Walk The Line zou gezien de naam moeten denken aan Johnny Cash, maar lijkt qua muziek meer op een wat schreeuwerige The Clash. De Finse band dondert door je stereoset met de volumeknop op 10, met de op 80s rock gebaseerde punk van haar vierde cd. Dit heeft als oorzaak dat de bandleden afkomstig zijn uit de Finse punkbands ‘Wasted’ en ‘Manifest Jukebox’. Ook ligt het aan de ruige productietechniek die de band gebruikt heeft, maar bovenal is het toch vooral de stem van de zanger, die even nonchalant kan klinken als Lou Reed, die oude tijden doet herleven.In Finland loopt men inmiddels met de band weg. Dat is gezien de teksten van de nummers misschien nog wat raar. Bijvoorbeeld het aanstekelijke ‘Kill Your Friends’ komt toch wat rouw op je dak. Nou kan dat met de taalbeheersing te maken hebben, de band doet toch qua taal wat denken aan de Zweedse The Hives, maar bovenal is de plaat vooral punk.
Andere nummers die Language of the Lost tot een succes maken zijn het melodieuze ‘Sleepwalking (To the end of the World)’ en openers ‘Surrender en ‘Neon Light’. Op deze nummers hoor je voornamelijk dat de band goed is in het jatten van onderdelen uit verschillende stromingen om ze samen te brengen tot een moderne plaat. Langzaamaan breekt de band dan ook door buiten Scandinavië. Ook het militaristische ‘When the Roads are Running Out’ geeft een goed gevoel.
Voor zover het nu lijkt vormt I Walk The Line als band een goede pionier in het Finse landschap. Met hun barbaarse punk in een aanhoorbaar jasje komen ze in ieder geval mee met de huidige trend. Language of the Lost is verre van een suf album dat zeker de moeite van het luisteren waard is. Nou nog de naam veranderen en de band is klaar voor de rest van de wereld.
The Retaliation Process - DownfallHet Duitse The Retaliation Process is weer een nieuwe loot aan de...
The So So Glos - The So So Glos The So So Glos zijn het standaard voorbeeld van de nieuwe DIY generatie....