2010-04-02
We waren ze al bijna vergeten, het Londense duo Audio Bullys dat meer dan vijf jaar geleden met hun rauwe mix van hiphop en elektronica de dansvloer veroverde. Generation uit 2005 bleek een flop waar vooral de pers bijzonder hard op reageerde. De plaat zou geen ziel hebben, teveel elektronisch zijn en werd daarom linea recta verdreven naar de vuilnisbak met de boodschap: “probeer het niet nog eens”. Vijf jaar later komt Audio Bullys terug met een album dat meer in lijn met haar debuut ligt, maar daar nieuwe dingen aan toevoegt.Op opener ‘Drums (On with The Story)’ lijkt de oude Audio Bullys nieuw leven ingeblazen te worden tijdens een dodemansrit na alle kritiek over de band “What the hell do you want, is what they keep asking. So I say: On with the Story”, om over te gaan in een fout 80s keyboarddeuntje. Higher Than The Eiffel’, zoals de nieuwe cd heet, suggereert qua naam dat de jongens nog steeds niet geheel drugsvrij zijn. Op het nummer ‘Feel Alright’ hoor je inderdaad dat dat niet het geval is. Toch is het niet helemaal hetzelfde als vroeger: de jongens zijn minder lomp geworden in hun muziek. Op de single ‘Only Man’ hoor je de ouderwets kenmerkende deuntjes extra versterkt worden door jazzy-loopjes. Ook nieuw is de 21e eeuwse interpretatie van Madness op ‘Twist me Up’. Een soort half-valse bass wordt ondersteund door de karakteristieke Audio Bullys vocalen. De overgangen zijn soepeler dan voorheen, zo begint ‘Shotgun’ met zang die vrij voorspoedig overgaat in lompe beats. ‘Daisy Chains’ laat weer de bekende duistere kant van de groep zien. De depressieve beats gaan aan het eind over in een tweestemmig zangkoortje dat werkelijk een kil gevoel achter laat. ‘Dragging me Down’ is dan weer een soort Engelse interpretatie van de Reggae. Vlak voor het einde van de cd op ‘Kiss the Sky’ worden nog even hevige gitaren aangehaald om te eindigen met het rustige uitzwaaimuziekje ‘Goodbye’.
Audio Bullys doen het een stuk beter dan op Generation, maar zijn wel de afgelopen vijf jaar minder lomp geworden. Mensen die de hooligankant van de Audio Bullys het meest konden waarderen herkennen daardoor nog wel hun groep, maar zullen niet unaniem lovend zijn over Higher Than The Eiffel. Toch is het zeker een bovengemiddelde cd geworden.
Melissa Auf der Maur - Out Of Our MindsHet heeft zes jaar geduurd voor er een opvolger kwam op de debuutplaat van...
K's Choice - Echo Mountain Het laatste album van K’s Choice , Almost Happy , kwam alweer tien jaar...